چیزهای زیادی است که آلبوس دامبلدور در مجموعه‌ی هری پاتر انجام داده که باعث شده دستی به ریش خود بکشیم و آرزو کنیم کاش افسونی بود که می‌شد بفهمیم او دقیقا به چه فکر می‌کرده است.

مثلا چرا در هری پاتر و شاهزاده‌ی دورگه به هری نگفت که می‌داند دراکو قصد کشتن او را دارد؟ بد نبود که هری از قبل متوجه‌ی سابقه‌ی دوستی دامبلدور با گریندل‌والد می‌شد. و تازه در بیشتر کتاب شاهزاده‌ی دورگه، دامبلدور می‌دانست که قرار است بمیرد، چرا به هری نگفت که او یک جان‌پیچ است یا اینکه اسنیپ عاشق لیلی بوده؟

البته که دلایل متعددی وجود دارد که باعث شده دامبلدور این حقایق را در میان نگذارد – که بزرگترین آنها هم با وجود ذهن فوق‌العاده‌اش این بوده که او هم مثل ما گاهی اشتباه می‌کرده. اما باز جالب است که تصور کنیم چی می‌شد اگر دامبلدور بعضی از این رازها را برملا می‌کرد. در حقیقت خیلی جالب می‌شد اگر زمان برگردانی داشتیم و بر می‌گشتیم به عقب تا ببینیم چه میشد اگر دامبلدور جزییات بیشتری را با هری در میان می‌گذاشت؟ به عنوان نمونه: چه میشد اگر دامبلدور از ابتدا به هری می‌گفت که او پسر برگزیده است؟

طبیعتا توجه داریم که از ابتدای هری پاتر و سنگ جادو، هری اصلا نمی‌دانست که بخشی از دنیای جادوگری است و گفتن اینکه نه تنها می‌تواند جادو کند که تازه در مرکز یک پیش‌گویی قرار دارد که در آن گفته شده یا او یا سیاه‌ترین جادوگر زمان باید کشته شود تا دیگری بتواند زنده بماند، حجم بالایی از اطلاعات برای یک فرد یازده ساله بود.

با این حال در پایان کتاب اول هری با ولدمورت روبرو شد و حداقل در آن مقطع زمانی او را شکست داد. با خوابیدن در بیمارستان بعد از اولین رویاروییش با ولدمورت، دامبلدور به عیادت هری آمد و وقتی هری از او پرسید از اول چرا ولدمورت می‌خواسته او را بکشد، دامبلدور جوابی نداشت و گفت: «هر وقت آماده شدی، با خبر میشی.»

تصور کنید که در آن لحظه دامبلدور – که تنها شخصی بود که از پیش‌گویی واقعی اطلاع داست – این اطلاعات را با هری در میان می‌گذاشت. خب باعث می‌شد همه چیز تغییر کند.

درست نیست که هری را یک قهرمان کامل و بی‌نقص بدانیم. اگر هری پاتر و محفل ققنوس را در نظر بگیرید، به جای اینکه واقعا اعضای محفل را از رویاهای خود در مورد سیریوس در سازمان اسرار با خبر کند، حرف‌های یک جن خانگی بیچاره را گوش کرده و راهی لندن می‌شود و خودش، دوستانش و محفل را به خطر می‌اندازد. اگر هری از پیش‌گویی خبر داشت، عطش کمک کردنش تغییراتی می‌کرد و در نهایت می‌توانست باعث نجات سیریوس شود.

با این اطلاعات، هری می‌توانست واقعا روی درس چفت‌شدگی تمرکز هم بکند. با اینکه ارتباطش با ولدمورت توانست زندگی آرتور ویزلی را نجات دهد، افراد بیشمار دیگری از جمله خود هری را در خطر قرار داد. علاوه بر این زمانی که در محفل ققنوس دامبلدور به مدت یک سال هری را تحویل نمی‌گرفت، می‌توانست باعث نگرانی کمتری شود.

ضمنا با علم اینکه یک روزی باید ولدمورت را در هم بشکند یا خودش از بین برود، نمی‌توانید به این فکر نکنید که آیا هری می‌توانست اعتماد به نفس خود را حفظ کند؟ به جای وارد شدن به حفره اسرارآمیز، احتمالا می‌دانست که نباید دخالتی کند. همین‌جور در مسابقات سه جادوگر – با اینکه نمی‌توانست جلوی وارد شدن نام خود را بگیرد، علم از پیش‌گویی مطمئنا باعث می‌شد این معنی را بدهد که در تمام مراحل (احتمالا از عمد) شکست خواهد خورد. جلوی بازگشت کامل ولدمورت گرفته نمی‌شد و به هری فرصت بیشتری نمی‌داد تا آماده‌ی نبرد نهایی شود.

ضمنا اطلاع از اینکه او فرد پسر برگزیده است به این معنی نیست که در جریان نبرد هاگوارتز از تصمیم‌های شجاعانه و مضطرب کننده‌ش دست می‌کشید و خود را فدای دوستان و باقی دنیای جادوگری نمی‌کرد. ولی باعث می‌شد وقت بیشتری داشته باشد و کلا هم می‌توانست جلوی شروع نبرد را بگیرد.

با این حال، تمام پایه‌ی این ایده‌ی بر این است که فرد منتخب بودن باعث ضربه به حال هری نشود. اسنیپ همیشه او را مغرور می‌نامید و کاملا احتمال این وجود داشت که اطلاع از پیش‌گویی باعث می‌شد حسی درون هری بوجود بیاید که باعث ایجاد حس خود بزرگ بینی شود. چه کسی می‌داند که اعتماد به نفس زیادی چه کاری می‌توانست با هری پاتر بکند. احتمالا باعث می‌شد شخصی شبیه گیلدروی لاکهارت شود و به سمت چهره شدن برود. چنین شخصیتی کار وزارت سحر و جادو را راحت می‌کرد تا بتواند از هری به عنوان مهره‌ی خود استفاده بکند و زمانی که ولدمورت در نهایت باز می‌گشت (که دیگر ترتیب اتفاق‌هایی که می‌افتاد اهمیتی هم نداشت) جای این بحث بوجود می‌آید که آیا دنیای جادوگری دیگر قادر به مقابله با او می‌شد یا خیر. قطعا دیگر چیزی به اسم ارتش دامبلدور وجود نداشت. به همین صورت اگر در تمام دوران بلوغ به او گفته می‌شد که چقدر آدم مهمی است، آیا دیگر فروتنی کافی برای رودررو شدن با ولدمورت و فدا کردن خود را داشت؟

تصمیم دامبلدور در عدم مطلع کردن هری از اهمیتش در مبارزه با ولدمورت باعث انتخاب بزرگتری شد که به هری کمک کرد مردی شود که بتواند بر تصمیم‌های سخت فائق بیاید تا توانایی نجات دنیای جادوگری را داشته باشد. و با اینکه تصمیم دامبلدور در مخفی نگه داشتن واقعیت را خیلی ساده می‌توانیم بر ناراحتی‌های اضافه‌ای که به پسری که زنده ماند ببینیم، اما واضح است که هری برای درک کامل چیزهایی که در خطر قرار دارد، باید این تجربه‌ها را به دست می‌آورد.

دامبلدور در فصل «ایستگاه کینگزکراس» در هری پاتر و یادگاران مرگ از هری پرسید «می‌تونی منو ببخشی؟ می‌تونی منو ببخشی که بهت اعتماد نکردم؟ […] تنها ترسم این بود که تو هم مثل من شکست بخوری.»

با اینکه داشت از مخفی کردن اطلاعاتش در مورد یادگاران مرگ صحبت می‌کرد، خیلی راحت می‌توانیم آن را به پیش‌گویی هم ارتباط بدهیم. علم دامبلدور به پسر برگزیده باعث نشد که ولدمورت پدر و مادر هری را نکشد یا اینکه سیریوس بلک به طرز اشتباهی حبس نشود. حکمرانی وحشت‌انگیز ولدمورت هم پایان نداد. با این وجود یک پسر بچه که بخاطر عشق مادرش محافظت شد، توانست این کار را بکند. ندانستن هری باعث شد در مسیری قرار بگیرد که دانستنش جلوی آن را می‌گرفت. به نظر می‌رسد که دامبلدور تمام مدت متوجه این قضیه بوده.

منبع: سایت رسمی دنیای جادوگری