سلام. خسته نباشید. به نظرم این قسمتتان از نظر پرداختن به زوایای داستان مفیدتر از قسمت قبل بود. امیدوارم هر قسمت بهتر از قبل پیش بروید.
۱. میلاد می‌گوید که اگر الان elf را در گوگل ترنسلیت بزنید «جن» ترجمه می‌کند. در ترجمه اصلاً روی «گوگل ترنسلیت» حساب نکنید و حتماً خودتان می‌دانید که چه شترگاوپلنگی تحویل می‌دهد. به همین دلیل هم منبع موثقی نیست. من خودم همیشه ازش استفاده می‌کنم ولی هیچ وقت به آن استناد نمی‌کنم. به نظرم شما هم این کار را نکنید. در راستای حرف شما اینکه بعضی فرهنگ‌ها معادل «جن» را برگزیده‌اند. محض نمونه، در «فرهنگ هزاره» برای elf معانی روبه‌رو آمده: «۱. (اساطیر) جن، پری ۲. کوتوله، گورزاد ۳. بچۀ شیطان، تخمِ جن، وروجک». «فرهنگ پویا» هم معادل «جن» و «پری» را برای آن داده است.
واقعیت این است که elf در کتاب‌های گوناگون و فیلم‌های مختلف (منظورم نسخه‌های انگلیسی و زبان های دیگر است) به یک شکل توصیف نشده. احتمالاً یکی از دلایلِ تعدد معادل برای آن (مثلاً در «فرهنگ هزاره») همین باشد. و به قول شما بین جن ما و اِلف آنها تفاوت بسیار هست. من اگر مترجم بودم اینها را اصلاً ترجمه نمی‌کردم و همین «اِلف» می‌نوشتم، اما در پانوشت حتماً توضیحاتی می‌نوشتم و اگر شباهتی به افسانه‌های خودمان دارد توضیح می‌دادم تا خواننده بیشتر بتواند آن موجود را درک کند.
این توضیحات دانشنامۀ ویکیجو هم به نظرم جالب است:
https://wikijoo.ir/index.php?title=%DA%AF%D9%88%D8%B1%D8%B2%D8%A7%D8%AF
2. خشایار از رفتار دابی در قبال هری که صحبت می‌کند و به این اشاره می‌کند که هری کریچر و دابی را دنبال ماندانگاس می‌فرستد. اینکه هری این دو تا را دنبال ماندانگاس می‌فرستد در کتاب نیست، بلکه در فیلم چنین صحنه‌ای وجود دارد. در کتاب فقط کریچر می‌رود دنبال ماندانگاس. البته در کتاب «هری پاتر و شاهزادۀ دورگه» هری هر دو تا را دنبال دراکو می‌فرستد.
۳. به نظرم دابی فرمانبردار هری نیست. در خیلی از جاهای کتاب‌های هری پاتر (به‌ویژه جام آتش) دابی به هری پیشنهاد می‌دهد که فلان کار را بکند یا خودش سرخود برای هری کارهایی می‌کند (مثلاً قبل از مرحلۀ دوم مسابقۀ جام آتش که هری خوابش برده بود و بیدارش می‌کند و…). در ماجرای جام آتش دابی خودش مداخله می‌کند و کسی به او دستوری نمی‌دهد. فرمانبردار چنین رفتاری ندارد. دابی بیشتر شیفتۀ هری است (یا به قول میلاد، مرید است) و برایش حاضر است هر کاری بکند. اما فرمانبرداری یعنی آن چیزی که در قبال مالفوی‌ها بود و قاعدتاً به مالفوی‌ها نمی‌گفت چه بکنید و چه نکنید یا سرخود کاری برایشان نمی‌کرد، بلکه مبتنی بر «دستور» همه چیز انجام می‌شد.
۴. در همین کتاب، در فصل «پاداش دابی» صفحۀ ۳۷۸ (چاپ ششم)، هری می‌گوید:
«یه سؤالی ازت دارم دابی. یادته به من گفتی این ماجرا هیچ ارتباطی با اونی که نباید اسمشو برد نداره؟ چرا…
«دابی چشم‌هایش را گشاد کرد گویی جواب این سؤال بدیهی بوده است و گفت:
«این سرنخ بود قربان. دابی داشت به شما سرنخ می‌داد. قبل از این که لرد سیاه اسمشو عوض کنه همه به راحتی اسمشو صدا می‌کردن، حالا متوجه شدین؟»
یعنی دابی از اول هم می‌دانسته که ولدمورت و تام ریدل یک شخص‌اند و در این تردیدی نیست. اما نمی‌توانسته این را به هری بگوید و سؤال هری این بود که این ربطی به ولدمورت دارد یا نه و خب در واقع این به «ولدمورت» که نام آیندۀ ریدل بود مربوط نمی‌شد و به «تام ریدل» ربط داشت (شاید بازی لفظی و کلامی به نظر برسد، اما احتمالاً فهم دابی این‌گونه بوده) و با گشاد کردن چشم‌هایش و حرکاتش می‌خواسته به او بفهماند که کار ولدمورت هست. (در کامنتم دربارۀ اصلاحات ترجمۀ این فصل در مورد ۲۷ اگر اشتباه نکنم به حالات دابی اشاره کرده‌ام که ناشی از این است که چیزی می‌دانسته اما نمی‌توانسته بگوید و هی چشم گشاد می‌کند و تردید دارد که چطور جواب هری را بدهد.)
برخلاف حرف‌های میلاد و امید، که می‌گویند دابی در جریان نبوده که دفترچۀ خاطرات مال ولدمورت بوده و تام ریدل را هم نمی‌شناخته، به نظرم دابی این اطلاعات را می‌دانسته: ۱. دفترچۀ خاطرات مال تام ریدل است؛ ۲. این دفترچه می‌تواند به باز شدن تالار اسرار بینجامد؛ و ۳. تام ریدل نام پیشین ولدمورت است. دربارۀ اینها پیش‌تر نوشته‌ام.
۵. در دقیقۀ ۴۰، میلاد می‌گوید که ولدمورت به مالفوی گفته که دفترچه باعث دردسری در هاگوارتز می‌شود و می‌گوید که نمی‌دانم که بهش توضیح می‌دهد که این باعث باز شدن تالار اسرار می‌شود یا نه. و البته اشاره می‌کند که «دقیقاً این فقط می‌خواسته شر دامبلدور را از هاگوارتز کم کنه». لوسیوس بیشتر از اینها می‌داند و اطلاعاتش صرفاً به اینکه دفترچه دردسر بزرگی درست می‌کند ختم نمی‌شود و لوسیوس مشخصاً دربارۀ اینکه دفترچه باعث باز شدن تالار اسرار می‌شود (و اینکه پنجاه سال پیش از تاریخ این داستان ولدمورت در تالار را باز کرده و یک نفر هم مرده) می‌دانسته. دامبلدور می‌گوید که «من می‌دونم که [ولدمورت] به لوسیوس گفته بوده اون دفترچه باعث باز شدن مجدد حفره‌ی اسرار می‌شه برای این که به دقت جادو شده». و البته به سه هدف لوسیوس از این کار هم می‌پردازد: بی‌اعتبار کردن آرتور ویزلی، اخراج دامبلدور از هاگوارتز و خلاصی از شر وسیله‌ای که او را در مظان اتهام قرار می‌دهد. (همۀ اینها را دامبلدور در فصل ۲۳ («جان‌پیچ‌ها») از کتاب «هری پاتر و شاهزادۀ دورگه»، جلد دوم، چاپ هفتم، صفحۀ ۲۴۶ می‌گوید.)
خلاصه اینکه لوسیوس قطعاً به قول امید «نمی‌دانسته که تالار اسرار چگونه باز می‌شود» یا درش کجاست، اما می‌دانسته که دفترچه باعث باز شدن تالار اسرار می‌شود و می‌دانسته که تالار اسرار دفعۀ قبل به دست ولدمورت پنجاه سال قبل (در این کتاب) باز شده.
۶. دربارۀ اینکه دابی چطور نامه‌ها را برمی‌داشته، تنها چیزی که به ذهنم می‌رسد این است که دم خانۀ هری کشیک می‌داده (در همین داستان لای پرچین قایم شده بود و احتمالاً این کار را دائم می‌کرده) و نامه‌ها را از اینجا یعنی مقصد (نه در مبدأ) با کمک جادو برمی‌داشته و احتمالاً از همین جادویی که کیک خاله پتونیا را باهاش نابود کرد استفاده می‌کرده یا جغد را گیج می‌کرده. ولی تصور اینکه این قدر بی‌کار باشد که دائم کشیک بدهد (چون باید بتواند تمام نامه‌ها را که خیلی هم زیاد بودند بردارد) خیلی منطقی نیست. به نظر هم نمی‌رسد بتواند از مبدأ جلو نامه را بگیرد.
۷. دو مورد در اینجا هست که باید به آن توجه کرد و خوشحال می‌شوم در این باره چه حالا چه بعداً صحبت کنید یا پاسخی به آن داشته باشید. اولاً، نامه‌ای که به دست هری می‌رسد او را بابت جادوی hover (به قول اسلامیه افسون «جابه‌جایی»، به قول شما افسون «شناورسازی» و به قول خودم افسون «هاور») شماتت کرده‌اند و مشخص است که وزارت سحر و جادو از ظهور و غیاب جن‌های خانگی اصلاً خبردار نمی‌شود، زیرا لااقل چهار بار تا اینجای داستان ظهور و غیاب اتفاق افتاده (دو بار در فصل قبل (موقع ظاهر شدن و غیب شدن لای پرچین) و دو بار هم اینجا). در کتاب «هری پاتر و یادگاران مرگ» گروه نجات هری می‌توانستند از همین موضوع استفاده کنند تا هری را ببرند، حالا چه مستقیماً جن خانگی او را ببرد به جایی که می‌خواهند یا اینکه دومرحله‌ای، و به این طریق وزارتخانه روحش هم خبردار نمی‌شد از این قضیه. چطور باور کنیم که تابلوِ دامبلدورِ زیرک و خود اسنیپِ هفت‌خط این ایدۀ ساده به ذهنشان نرسیده بود و ایدۀ هفت پاتر که آخرش مودی بیچاره کشته شد فقط به ذهنشان رسید؟ برای این کار هری هم می‌توانست از کریچر که جن خانگی خودش بود استفاده کند و هم از دابی که قطعاً داوطلبانه و مشتاقانه حاضر بود به گروه نجات بپیوندد. به نظرم اینجا رولینگ توجیهی ندارد که بکند و نتوانسته همۀ جوانب را جفت و جور کند. به نظرم این یک‌جورهایی گاف است.
ثانیاً، همان طور که خشایار اشاره کرد دربارۀ ممنوع بودن جادو برای جادوگران زیر سن قانونی، محل مهم است و اینها متوجه شخصی که جادو کرده نمی‌شوند. در «هری پاتر و شاهزادۀ دورگه»، جلد دوم، صفحۀ ۶۵ (چاپ هفتم، ۱۳۸۴)، وقتی هری و دامبلدور به خاطرۀ مورفین (دایی ولدمورت) می‌روند و هری می‌بیند که ولدمورت چطور کلی جادو روی مورفین و بقیه اجرا می‌کند، آن‌هم وقتی زیر سن قانونی و دور از مدرسه بوده، (به این توجه شود که برخی از جادوها را با چوبدستی مورفین می‌کند و برخی از جادوها را با چوبدستی خودش، به‌ویژه در پاک کردن ذهن مورفین قطعاً از چوب خودش استفاده کرده وگرنه با بررسی چوبدستی می‌فهمیدند) می‌گوید «فکر می‌کردم اونا می‌تونن جادوی افراد زیر سن قانونی رو تشخیص بدن!» دامبلدور در جوابش می‌گوید: «تو کاملاً درست می‌گی. اونا می‌تونن جادو رو تشخیص بدن اما خلافکارو که نمی‌تونن. حتماً یادته وزارتخونه تو رو برای اجرای جادو جابه‌جایی سرزنش کرد که در واقع به دستِ [دابی اجرا شده بود]». بعد هری می‌گوید: «پس اگر کسی زیر سن قانونی باشه و در خونه‌ی ساحره یا جادوگر بزرگسالی جادو بکنه وزارتخونه نمی‌فهمه؟» دامبلدور می‌گوید: «بی‌تردید اونا قادر نیستند که بگن کی اون جادورو اجرا کرده. وزارتخونه اطمینان داره که والدین جادوگر و ساحره در چارچوب خونه‌شون بچه‌ها رو وادار به اطاعات می‌کنند.» یعنی اگر مثلاً رون در پناهگاه از چوبدستی‌اش استفاده می‌کرد وزاتخانه اصلاً متوجه نمی‌شد که خطایی رخ داده، زیرا آنها فقط از محل جادو که در آنجا جادوگر دیگری ساکن نباشد می‌فهمند چه اتفاقی افتاده. و اگر روی مشنگی جادوی سیاهی بشود متوجه می‌شوند کجا جادوی سیاه یا حمله به مشنگ اتفاق افتاده اما نمی‌فهمند چه کسی این کار را کرده. بر این اساس، احتمالاً جادوی انسان بزرگسال در محل هری پاتر هم به حساب هری نوشته می‌شود (مثل جادو دابی که به حساب هری گذاشته شد.)
بنابراین، ایرادهایی به نظر می‌رسد.
در کتاب‌های بعدی به‌وضوح مواردی هست که اشخاصی در خانۀ هری جادو می‌کنند ولی وزارت خِرِ هری را نمی‌چسبد، به‌ویژه در ابتدای جلد ۵، که اتفاقاً هری زیر اتهام وزارتخانه است. همان جا که گروه پیشتاز می‌آیند تا هری را ببرند صفحه ۶۸ جلد یکم کتاب «هری پاتر و محفل ققنوس» نوشته:
«سومین صدا که صدای یک زن و کاملاً ناشناس بود گفت:
«حالا چرا ما توی تاریکی ایستادیم؟ لوموس.»
و البته جادوهایی که تانکس اجرا می‌کند تا وسایل هری را مرتب و اینها کند. وقتی با اسکر جیفای فضله‌ها و پرهای هدویگ در اتاق را ناپدید کرد و البته افسون سرخوردگی را هم که اجرا می‌کنند. اینها همه وزارتخانه را باید خبردار می‌کرد و قاعدتاً هری را اخراج می‌کردند بی‌بروبرگرد.
همچنین، به نظرم جلوتر با توجه به این مورد ابهاماتی هست و کار رولینگ آنجا می‌لنگد و توجیهی برای آن موارد درست نکرده. مثلاً همه در پناهگاه می‌توانستند جادو کنند و کسی هم خبردار نمی‌شد و معلوم نیست در کتاب محفل ققنوس که به تمرین احتیاج داشتند چرا در کریسمس لوپین و بقیه جادوهای بیشتری به هری یاد ندادند و نگفتند همین جا تمرین کن. اصلاً اینها به کنار سیریوس که به این قوانین مسخره پایبند نبود. او چرا به هری اینها را نگفت و در خانه‌اش با هری تمرین نکرد و به هری نگفت که در خانه‌اش می‌تواند جادو کند؟
با توجه به صحبت‌های دامبلدور که بالاتر آوردم، خب از اینجا به بعد یعنی مشخصاً از وسط‌های سال ششم هری می‌داند که مثلاً در پناهگاه می‌تواند جادو کند بدون اینکه وزارتخانه بفهمد. معلوم نیست چرا مثلاً در جواب رون در «هری پاتر و یادگاران مرگ» جلد دوم که می‌گوید، «تا وقتی هفده سالت نشده نمی‌تونی هیچ اقدامی درباره‌ی [جان‌پیچ‌ها]… بکنی. هنوز رد پا دنبالته.» نمی‌گوید که رد پا مثلاً اینجا و هیچ جای دیگه «دنبال» هری نیست. و اساساً هر جایی جز خانه و محل دورسلی‌ها می‌تواند جادو کند. خلاصه برخی از رفتارها منطقی به نظر نمی‌رسد و رولینگ باید دربارۀ این موارد پاسخ‌گو باشد.
خلاصه این دو مورد به نظر مهم بود و در کتاب‌های آتی پاسخ درخوری به این موارد داده نشده.