به یاد میزبان کارما و آورنده ی شادی،
از همین ابتدا اگه کامنتم طولانی بود عذرخواهی می کنم.
زمستون سال ۱۳۹۹ بود که منِ پادکست دوست و پاترهد داشتم توی کست باکس مثل همیشه چرخ می زدم و موضوعات مورد علاقه مو جست و جو می کردم.
وقتی بعد از هزاران بار هری پاتر رو سرچ کردن توی کست باکس دوباره تصمیم به انجام این کار شدم؛ یک پادکست جدیدی به چشمم خورد که ظاهر زیبا و در عین حال جادویی داشت.
پادکستی با لوگوی چوب دستی به نام لوموس.
من خیلی کم پیش میاد که وقتی یک پادکستی رو دیدم سریع سابسکرایبش کنم، همیشه بعد از گوش کردن چندتا از اپیزود هاش اگه باب میل ام بود این کارو می کردم اما باور دارم که این کار سرنوشت بود که من با دیدن لوموس اونو سابسکرایب کردم.
اولین قسمت لوموس رو من توی عید سال جدید گوش دادم و اون حسی رو که اون لحظه شما به من دادید تا به امروز پادکست دیگه ای نتونسته بهم منتقل کنه.
پادکستی خودمونی با چهار تا پاترهد مشتاق. امید وقتی از سایت دمنتور حرف زد خاطره ای توی ذهن من نقش بست اما این خاطره قطعا به خوبی خاطرات شما از دمنتور نیست چون من نه سنم به دمنتور می خوره نه شانس آشنایی کامل باهاش رو داشتم.
خلاصه بعد از گوش کردن معرفی خیلی مشتاق شدم و ازون موقع تا به الان یکی از طرفدار های پر و پا قرصتونم.
لوموس اولین ها رو برای من آورد:
لوموس تنها دلیلی بود من کتاب های هری پاتر رو به صورت انگلیسی بخرم و بخونم.
لوموس اولین پادکستر خانوم رو به من معرفی کرد. (تا اون موقع همه ی پادکست هایی که داشتم میزبانشون مرد بود)
لوموس تنها دلیلی بود که من تلگرام بریزم.
و لوموس تنها دلیل اولین های بسیار دیگه برای من بود.
سخت ترین لحظات زندگی من از دو سال پیش تا به امروز وقفه های بین اپیزود ها و فصل های لوموس بوده و مرحم همه ی اون سختی ها هم خود لوموس بوده. اعلامیه ی اپیزود ۱۴ این فصل خیلی دردناک بود ولی به خوبی از پسش بر اومدین.
اما من نمیخوام باور کنم که قراره لوموسی رو از سال جدید بشنوم که توش شادی نباشه.
شادی که شادی رو هر شنبه بهمون هدیه می کرد، شادی که با نقل قول خوندناش حس و حال جدیدی رو از هری پاتر بهمون روا می داشت.
شادی با اینکه دارم به خودم می قبولونم که اینا همش یه شوخی بوده و سوپرایز اپیزود ۱ فصل ۴ قراره تو باشی ولی بدون خدایی نکرده اگه تا آخرین اپیزود فصل آخر لوموس هم برنگشتی، من و بقیه ی شنونده ها هیچ وقت فراموشت نمی کنیم و همیشه منتظر شنیدن صدات هستیم.
دیشب وقتی به خنده های هر ۴ نفرتون توی آخر اپیزود نگاه می کردم؛ غم پشتشون رو هم علاوه بر اینکه می دیدم احساس هم می کردم اما باز هم میگم امیدوارم این یک خواب بوده باشه.
با آرزوی موفقیت و بازگشت شادی خوش صدای لوموس!