شبح در دنیای هری پاتر، رد نیمه‌شفاف و سه‌بعدیِ ساحره یا جادوگری درگذشته است که همچنان موجودیتش را در دنیای فانی ادامه می‌دهد. ماگل‌ها نمی‌توانند در قالب شبح برگردند و خردمندترین ساحره‌ها و جادوگران نیز تصمیم می‌گیرند که این کار را نکنند. آن دسته از افرادی که «کاری تمام‌نشده» دارند، که می‌تواند در قالب ترس، عذاب وجدان، حسرت‌ها یا وابستگی آشکار به دنیای مادی باشد، حاضر نمی‌شود به بُعد دیگر که در ادامهٔ مسیر است بروند.

به‌دلیل اینکه اشباح تصویر ضعیفی از یک زندگی فانی را انتخاب کرده‌اند، چیزهایی که می‌توانند تجربه کنند محدود است. هیچ لذت جسمانی برای آن‌ها باقی نمی‌ماند و دانش و دیدگاهشان در همان سطحی می‌ماند که در طول زندگی‌شان به آن رسیده‌اند، به‌طوری که آزردگی‌های قدیمی‌شان (برای مثال، به‌دلیل داشتن سری که کامل قطع نشده) پس از چندین قرن همچنان آزارشان می‌دهد. به همین دلیل، در مجموع اشباح هم‌صحبت خوبی نیستند. در خصوص موضوعی که برای اکثر مردم جالب است، بیش از همه‌چیز توی ذوق می‌زنند: اشباح در پاسخ به این سؤال که مرگ چگونه است نمی‌توانند پاسخ چندان واضحی بدهند، چون آن‌ها در عوض نسخهٔ ضعیفی از زندگی را انتخاب کرده‌اند.

اشباح می‌توانند از میان اجسام جامد عبور کنند، بدون اینکه به خودشان یا آن جسم آسیبی وارد کنند، اما آب، آتش یا هوا را آشفته می‌کنند. در فاصلهٔ نزدیک در اطراف شبح دما پایین می‌آید و این کاهش دما زمانی که تعداد زیادی از آن‌ها در یک مکان تجمع کنند، تشدید می‌شود. حضور آن‌ها همچنین می‌تواند شعله‌های آتش را آبی کند. اگر قسمتی از یک شبح یا تمام آن از میان بدن موجود زنده‌ای عبور کند، موجود زنده احساس سرمای شدیدی می‌کند، انگار که در آب یخ فرو رفته باشد. ساحره‌ها و جادوگران نسبت به آنچه ماگل‌ها فعالیت فراطبیعی می‌نامند بسیار حساس‌تر هستند و می‌توانند اشباح را به‌وضوح ببینند (و صدایشان را بشنوند)، درحالی‌که ماگل‌ها در یک مکان تسخیرشده تنها ممکن است احساس کنند که جای سرد یا «ترسناکی» هستند. ماگل‌هایی که اصرار دارند اشباح را به‌وضوح می‌بینند از دو حالت خارج نیستند: الف) دروغ می‌گویند یا ب) جادوگرانی هستند که خودنمایی می‌کنند… و در حال نقض فاحش قانون بین‌المللی رازداری هستند.