یکی از سوالاتی که معمولا مطرح می‌شود این است که اگر به یک مشنگ مواد اولیه و یک کتاب معجون‌سازی داده شود، آیا قادر خواهد بود که معجونی جادویی بسازد یا خیر. پاسخ، متاسفانه، منفی است. همیشه یک سری از حرکات با چوبدستی لازم است تا یک معجون تهیه شود (اینکه صرفا مگس مرده و سوسن سفید را داخل قابلمه‌ای که بالای آتش قرار دارد، بریزید نتیجه‌اش نه یک معجون بلکه یک سوپ بدمزه و البته سمی می‌شود).

برخی از معجون‌ها اثر طلسم‌ها و وردها را تشدید می‌کنند، اما تعداد محدودی از آن‌ها (مانند معجون مرکب پیچیده و فلیکس فلیسیس) اثراتی دارند که به هیچ طریق دیگری قابل دستیابی نیستند. به طور کلی جادوگران به دنبال ساده‌ترین یا راضی‌کننده‌ترین راه برای انجام کارهایشان هستند.

معجون‌سازی برای افراد بی‌حوصله مناسب نیست. همچنین تاثیری که معجون‌ها می‌گذارند را به سختی می‌توان خنثی کرد و این کار تنها از دست یک معجون‌ساز خبره دیگر بر می‌آید. این شاخه از جادو رمز و رازهای اسرارآمیز خاصی دارد و به همین دلیل از وجهه اجتماعی برخوردار است. در نظر جامعه جادویی یک متخصص معجون سازی شخصیتی غرق در تفکر دارد که خیلی دیر عصبانی می‌شود. اسنیپ شخصیتی کاملا شبیه کلیشه‌هایی دارد که در مورد معجون‌سازها وجود دارد.

نظر جی.کی.رولینگ:

شیمی یکی از منفورترین درس‌های مدرسه برای من بود و من در اولین فرصتی که توانستم، آن را رها کردم. طبیعتا زمانی که داشتم فکر می‌کردم دشمن بزرگ هری‌پاتر، سوروس اسنیپ، باید چه درسی را تدریس کند، به این نتیجه رسیدم که آن درس باید معادل جادویی شیمی باشد. برایم عجیب بود که معارفه اسنیپ به عنوان استاد درس معجون‌سازی کاملا متقاعدکننده از کار درآمده است («من می‌تونم به شما آموزش بدم که چطور شهرت رو داخل بطری کنین، چه‌طور افتخار دم کنید و حتی چطور جلوی مرگ رو بگیرین…» ¹هری‌پاتر و سنگ جادو – فصل هشتم: استاد درس معجون‌ها). ظاهرا بخشی از وجود من نیز مانند اسنیپ معجون‌سازی را کاملا جذاب می‌دانست و حقیقتا هر زمان که معجونی در کتاب‌ها خلق می‌کردم و برای مواد اولیه‌اش تحقیق می‌کردم، لذت می‌بردم.

بسیاری از اجزای نوشیدنی‌ها و معجون‌هایی که هری برای اسنیپ درست می‌کرد، وجود خارجی داشتند (یا زمانی باور مردم بر این بوده که وجود خارجی دارند) و خواصی را که من در کتاب‌ها برای آن‌ها تعریف کرده‌ام واقعا دارند (یا تصور می‌شده داشته‌اند). برای مثال پونه کوهی واقعا خاصیت التیام‌بخشی دارد (این گیاه واقعا ضد التهاب است، گرچه توصیه نمی‌کنم برای آزمایش کردن آن خود را درب و داغان کنید). سنگ پادزهر نیز سنگی است که واقعا از داخل روده حیوانات بیرون آورده می‌شود و باور مردم بر این بوده است که نوشیدن آبی که یک سنگ پادزهر داخل آن بوده باشد، می‌تواند مسمومیت را از بین ببرد.