مطابق دفترچه‌ی راهنمای رسمی کنفدراسیون بین‌المللی کوییدیچ¹International Confederation of Wizards Quidditch Committee (ICWQC) که در تمام کتاب‌فروشی‌های معتبر جادویی با قیمت سرسام‌آور سی و نه گالیون²Galleon به فروش می‌رسد، جام جهانی کوییدیچ از سال ۱۴۷۳ هر چهار سال یک بار برگزار شده است. البته میزان صحت و سقم این ادعا همچون سایر روایت‌های تاریخی در خصوص ورزش کوییدیچ، محل بحث و مجادله است.

تا پیش از قرن هفدهم تنها تیم‌های اروپایی در این مسابقات شرکت می‌کردند و به همین دلیل عده‌ای از سنّت‌گرایان معتقدند که مبدا تاریخی جام جهانی کوییدیچ را به واقع می‌بایست از قرن هفدهم در نظر گرفت، یعنی درست از زمانی که تمامی قاره‌های جهان امکان حضور در این مسابقات را پیدا کردند. در خصوص اصالت گزارش‌هایی که در طول تاریخ درباره‌ی این مسابقات ارائه شده همواره بحث‌های داغی در جریان بوده است.

یکی از موضوعات جنجالی مورد بحث پس از اتمام هر مسابقه، بررسی احتمال استفاده از جادو در طول بازی و میزان تاثیرگزاری این امر بر نتیجه‌ی مسابقه است.

کنفدراسیون بین‌المللی کوییدیچ وظیفه‌ی ناخوشایند کنترل این رویداد جنجالی را بر عهده دارد. گفته می‌شود که دستورالعمل مربوط به استفاده از جادو در داخل و یا خارج زمین مسابقه تا به حال نوزده بار ویرایش شده است. این منشور شامل قوانینی نظیر ممنوعیت ورود اژدها به زمین مسابقه به هر بهانه‌ای از جمله جا زدن اژدها در نقش مربی تیم، شگونه‌ی تیم³Team mascot و یا حتی استفاده از این موجود به عنوان وسیله‌ی گرمایشی است. همچنین اعمال هرگونه اصلاحات و یا تغییر شکل در هر یک از اعضا و جوارح داور مسابقه، صرف نظر از رضایت و یا عدم رضایت شخصی داور، منجر به محرومیت مادام‌العمر از شرکت در مسابقات و یا حتی به زندان افتادن متخلّفان می‌گردد.

جام جهانی کوییدیچ همواره عاملی در راستای ایجاد کینه و کدورت و یا حتی دشمنی در میان هواداران این ورزش جادویی بوده است. همچنین حضور در این مسابقات، تماشاچیان را در معرض خطرات امنیتی جدی قرار می‌دهد. از سویی دیگر این رویداد همواره بستری مناسب برای حرکت‌های اعتراضی و جنبش‌های آشوب‌طلبانه بوده است. در مجموع جام جهانی کوییدیچ به همان اندازه که هیجان‌انگیزترین مسابقات ورزشی در سراسر جهان است، برای کشور برگزارکننده‌ی این مسابقات یک کابوس لجستیکی تمام عیار نیز به شمار می‌رود.

قانون بین‌المللی رازداری

چالش مهم در برگزاری جام جهانی کوییدیچ رعایت پروتکل‌های مربوط به قانون بین‌المللی رازداری مصوّب سال ۱۶۹۲ است. هدف از تصویب این قانون مخفی نگاه داشتن تمامی مصادیق دنیای جادوگری از چشم مشنگ‌هاست. از آنجایی که این مسابقات به نحو اجتناب‌ناپذیری موجب تجمعات و رفت و آمد جادوگران در سطحی بسیار گسترده می‌شود، کنفدراسیون بین‌المللی جادوگران⁴International Confederation of Wizards (ICW) در ابتدا اعلام کرد که این رویداد از لحاظ تهدیدات امنیتی در بالاترین سطح ممکن قرار دارد، اما به دلیل اعتراضات گسترده‌ی مردمی و تهدیدات بی‌شماری که در این خصوص متوجه این کنفدراسیون شد، در نهایت با برگزاری این مسابقات تحت نظر یک نهاد نظارتی (کنفدراسیون بین‌المللی کوییدیچ) موافقت شد. وظیفه‌ی این تشکیلات، پیدا کردن محل مناسب برای برگزاری مسابقات، ساماندهی سیستم حمل و نقل تماشاگران (که به طور معمول تنها برای مسابقه‌ی فینال جمعیتی بالغ بر صدهزار نفر می‌باشد) و همچنین تامین امنیت مسابقات است که از نظر این کمیته سخت‌ترین و طاقت‌فرساترین وظیفه‌ی این سازمان می‌باشد. این کمیته به طور معمول از کوره‌راه‌های دورافتاده، بیابان‌ها و یا جزایر خالی از سکنه برای برگزاری جام جهانی استفاده می‌کند.

شیوه‌ی برگزاری مسابقات

تعداد تیم‌های شرکت‌کننده در جام جهانی معمولا عدد ثابتی نبوده و در هر دوره با دوره‌های دیگر متفاوت است. در مواردی که جمعیت جادوگران ساکن در یک کشور اندک باشد، تشکیل تیمی با استانداردهای مناسب جام جهانی کار دشواری است. همچنین وجود بحران‌ها و نزاع‌های بین‌المللی نیز در تعداد تیم‌های شرکت‌کننده تاثیرگزار است. کشورهای داوطلب می‌بایست ظرف نهایتا دوازده ماه پس از فینال دوره‌ی قبل، تیم خود را به مسابقات معرفی کنند.

تمامی تیم‌ها در شانزده گروه تقسیم‌بندی می‌شوند. تیم‌های حاضر در هر گروه در یک دوره‌ی دو ساله با یکدیگر وارد رقابت شده و در نهایت از هر گروه یک تیم صعود می‌کند. در مرحله‌ی گروهی به منظور جلوگیری از فرسایش تیم‌ها، مدت زمان هر مسابقه نباید از چهار ساعت تجاوز کند و اگر در طول مدت چهار ساعت هیچ تیمی موفق به در اختیار گرفتن گوی زرین⁵Snitch نشود، برنده‌ی مسابقه براساس تعداد گل‌های رد و بدل شده تعیین می‌شود. در مرحله‌ی گروهی هر برد دو امتیاز دارد، اما بردهایی که با امتیاز بیشتر از ۱۵۰ به دست می‌آیند، سه امتیاز اضافه، بردهای با امتیاز بیشتر از ۱۰۰ دو امتیاز و بردهایی که با امتیاز بیشتر از ۵۰ به دست می‌آیند یک امتیاز اضافه برای تیم برنده به همراه خواهد داشت. چنانچه در پایان مسابقه امتیازات دو تیم برابر باشد، تیمی برنده اعلام خواهد شد که در مسابقات پیشین، بیشتر و یا زودتر از رقبای خود موفق به دریافت گوی زرین شده است.

در مرحله‌ی یک‌هشتم، تیم‌ها به صورت ضربدری مقابل یکدیگر قرار می‌گیرند. به نحوی که تیمی که در مرحله‌ی گروهی بیشترین امتیاز را کسب کرده باشد با تیمی روبرو می‌شود که کمترین امتیاز را دارد و تیمی که از این لحاظ در رتبه‌ی دوم قرار دارد با تیمی مسابقه می‌دهد که از آخر دوم شده باشد و به همین ترتیب تمامی تیم‌ها با حریفان خود وارد رقابت می‌شوند تا در نهایت دو تیمی که از همه شایسته‌تر هستند به مسابقه‌ی نهایی راه پیدا کنند.

لازم به ذکر است که تعیین داوران مسابقات بر عهده‌ی کنفدراسیون بین‌المللی کوییدیچ می‌باشد.

تورنومنت‌های بدآوازه

جام جهانی کوییدیچ در هیچ دوره‌ای خالی از جنجال و هیاهو نبوده اما برخی دوره‌ها در این زمینه سرآمد هستند که در ادامه به تعدادی از آن‌ها اشاره می‌کنیم.

نبرد جنگل مرگبار

اوج فاجعه در سال ۱۸۰۹ در مسابقه‌ی فینال بین تیم‌های رومانی و نئواسپانیا (که امروزه به نام مکزیک شناخته می‌شود) رخ داد. آن اتفاق به عنوان زشت‌ترین رفتار غیرورزشی یک بازیکن در تاریخ جادوگری شناخته می‌شود. هم‌تیمی‌های نیکو نناد⁶Niko Nenad که شاهد پرخاشگری‌های شدید این بازیکن در مراحل یک‌چهارم و نیمه‌نهایی بودند از مربی خود درخواست کردند که در بازی فینال به او میدان ندهد اما در کمال تاسف نصیحت خیرخواهانه‌ی آنان توسط آن جادوگر پیر جاه‌طلب نادیده گرفته شد.

پس از پایان مسابقات یکی از هم‌تیمی‌های نیکو به نام ایوان پوپا⁷Ivan Popa (که به پاس اقدامات نجات‌بخشش در زمان رخ دادن آن فاجعه، برنده‌ی یک نشان افتخار بین‌المللی جادوگری شد) در جریان یک تحقیق بین‌المللی پیرامون آن رویداد، اظهار داشت: «در هفته‌های گذشته شاهد رفتارهای ناهنجاری همچون خودزنی از جانب نیکو بودیم. خود من به شخصه از خفه شدن دو داور به دست نیکو جلوگیری کردم. اما هرگز فکرش را هم نمی‌کردم که در بازی فینال چنین حرکتی از او سر بزند. درواقع به ذهن هیچکس خطور نمی‌کرد. برای اینکه چنین فکری حتی به ذهنتان هم برسد باید به اندازه‌ی او دیوانه باشید»

اینکه نناد کی و چگونه توانست یک جنگل در کناره‌ی دشت سیبری غربی را به طور کامل طلسم کند، از موارد شگفت‌انگیز این فاجعه است. در ابتدا تصور می‌شد که این بازیکن در میان هواداران بی‌اخلاقش برای خود تعدادی شریک جرم دست و پا کرده است اما بعدها ثابت شد که او برای اجرای نقشه‌ی شومش مبلغ گزافی را به جادوگران سیاه آن نواحی پرداخت کرده است.

پس از گذشت دو ساعت از مسابقه‌ی فینال، رومانی از حریف خود عقب افتاده بود و وضعیت بدنی بازیکنان این تیم به نحوی بود که هیچ امیدی به تغییر نتیجه‌ی بازی نبود. درست در همان زمان نناد یک توپ بازدارنده⁸Bludger را به عمد به سمت جنگل بیرون از ورزشگاه پرتاب کرد. تاثیر این کار آنی و مرگبار بود. درختان زنده شدند، ریشه‌هایشان را از خاک بیرون کشیدند و به سمت استادیوم به راه افتادند. هر چه که در راهشان بود را با خاک یکسان کردند و باعث کشته و مجروح شدن عده‌ی زیادی از حاضرین در ورزشگاه شدند. مسابقه‌ی کوییدیچ به سرعت تبدیل به مبارزه‌ای بی‌رحمانه بین انسان و درخت شد. در نهایت پس از هفت ساعت نبرد سنگین، جادوگران بر درختان پیروز شدند. نناد هرگز برای این کار تحت تعقیب قرار نگرفت چرا که بلافاصله پس از حمله‌ی درختان، توسط یک صنوبر بسیار خشن به قتل رسید.

تورنومنت فراموش شده

کنفدراسیون بین‌المللی کوییدیچ همواره با افتخار اعلام می‌کند که جام جهانی از دیرباز هر چهار سال یک بار برگزار شده است. البته مایه‌ی مباهات است که معضلاتی از قبیل جنگ، شرایط نامساعد جوّی و یا مشنگ‌ها هیچ‌کدام هرگز نتوانسته‌اند که مانع برگزاری این مسابقات شوند. اما مسابقات سال ۱۸۷۷ در هاله‌ای از رمز و راز فرو رفته است. در اینکه پروسه‌ی برگزاری آن تورنومنت به طور کامل انجام شده است، هیچ شکی نیست: صحرای رین⁹Ryn در کشور قزاقستان به عنوان مکان برگزاری این مسابقات انتخاب شده بود، در رسانه‌های جمعی در خصوص این تورنومنت اطلاع‌رسانی و تبلیغ شده بود و هزاران بلیت خریداری شد. اما در یکی از روزهای ماه آگوست، جهان جادوگری با این حقیقت عجیب مواجه شد که مطلقا هیچ خاطره‌ای از برگزاری این مسابقات ندارد. نه تماشاچیانی که بلیت خریده بودند و نه حتی هیچ یک از بازیکنان شرکت‌کننده در این مسابقات، قادر به یادآوری حتی یک مسابقه از این تورنومنت نبودند. به دلایلی که بر همگان پوشیده بود، مدافع تیم انگلستان لوکاس بارگه‌ورثی¹⁰Lucas Bargeworthy تعداد زیادی از دندان‌های خود را از دست داده بود، همچنین زانوهای جستجوگر تیم کانادا آنجلوس پیل¹¹Angelus Peel به طرز عجیبی پشت و رو شده بود و بدتر از همه اینکه نیمی از اعضای تیم آرژانتین در حالی پیدا شدند که با دست و پای بسته در زیرزمین یک می‌خانه در شهر کاردیف¹²Cardiff حبس شده بودند. شرح دقیق وقایع روی داده در این تورنومنت هرگز به نحو قانع‌کننده‌ای روشن نشد. در خصوص آن اتفاقات عجیب تا به حال تئوری‌های مختلفی مطرح شده است. یکی از این فرضیات معتقد به اجرای یک افسون فراموشی گسترده توسط جبهه‌ی آزادی‌بخش گابلینGoblin ¹³Liberation Front می‌باشد که در آن زمان جنبشی بسیار فعال و در میان جادوگران آنارشیست طرفداران بسیاری داشت. نظریه‌ای دیگر معتقد بر شیوع گسترده‌ی بیماری رگباردانه‌ی مغزی¹⁴Cerebrumous Spattergroit در میان جامعه‌ی جادوگری است. این ویروس شکل جهش یافته‌ای از ویروس بیماری رگباردانه است که باعث اختلال حافظه نیز می‌شود. در هر صورت این‌گونه تشخیص داده شد که بهتر است این مسابقات یک سال بعد در سال ۱۸۷۸ برای بار دوم برگزار شود و پس از آن سنّت برگزاری چهار سالانه‌ی این مسابقات بار دیگر به جریان افتاد. به این ترتیب این تورنومنت موجب یک اختلال خفیف در روند برگزاری چهار ساله‌ی این مسابقات از سال ۱۴۷۳ شد.

رویستون آیدل‌ویند و شیپورهای دودزا

در سال ۱۹۷۱ جادوگری استرالیایی با نام رویستون آیدل‌ویند¹⁵Royston Idlewind به عنوان دبیر کل کنفدراسیون بین‌المللی کوییدیچ منصوب شد. او بازیکن سابق تیم ملی استرالیا بود که همراه با این تیم برنده‌ی جام جهانی سال ۱۹۶۶ شده بود. به علت دیدگاه‌های تند او برای اعمال محدودیت بر تماشاچیان، طبیعی بود که او موردی مناقشه‌برانگیز برای تصدی این پست به حساب می‌آمد. مواضع او بدون شک تحت تاثیر طلسم‌های بی‌شماری بود که سال‌ها در مقام مهاجم تیم ملی استرالیا از سوی تماشاچیان متحمّل شده بود. جمله‌ی معروف او که «تماشاگران تنها قسمت غیرمحبوب من در بازی کوییدیچ است» باعث شده بود که او هرگز بازیکن محبوبی در میان هواداران این ورزش نباشد. اما هنگامی که او اقدام به وضع قوانینی سخت‌گیرانه بر علیه تماشاچیان کوییدیچ کرد، احساسات منفی هواداران تبدیل به دشمنی آشکار شد. جنجالی‌ترین تصمیم او تعیین قانونی در خصوص ممنوعیت حمل چوبدستی در ورزشگاه‌ها (به استثنای کارمندان و مامورین کنفدراسیون بین‌المللی کوییدیچ) بود. بسیاری از هواداران در اعتراض به وضع این قانون، کمپینی را برای تحریم استادیوم‌ها در جام جهانی ۱۹۷۴ به راه انداختند، اما از آنجایی که ورزشگاه‌های خالی از تماشاچی آرزوی دیرینه‌ی آیدل‌ویند بود، تهدید این هواداران ناراضی موجب عدم تصویب این قانون نشد. مسابقات طبق برنامه آغاز شد؛ علی‌رغم کاهش تعداد تماشاگران، ظهور وسیله‌ای جدید با نام شیپور دودزا¹⁶Dissimulator که برای تشویق تیم‌ها بکار می‌رفت، شور و هیجان خاصی به بازی‌ها داده بود. این وسیله‌ی لوله مانند رنگارنگ، صدای مهیبی داشت و از خود دودی خارج می‌کرد که به رنگ پرچم تیم مورد علاقه‌ی تماشاچیان بود. هر چقدر که از زمان شروع تورنومنت می‌گذشت، بر تب و تاب این شیپورها و همچنین تعداد تماشاچیان افزوده می‌شد. تا جایی که در بازی فینال که صحنه‌ی رقابت تیم‌های سوریه و ماداگاسکار بود، سکوها مملو از جمعیتی شد که مشتاقانه شیپور مخصوص تیم‌های مورد علاقه‌ی خود را در دست داشتند. به محض آمدن رویستون آیدل‌ویند به جایگاه ویژه، از شیپور صدهزار تماشاچی صدای شیشکی گوش‌خراشی بلند شد و در همان لحظه تمامی شیپورها تبدیل به چوبدستی‌هایی شدند که در شکل تغییریافته‌ی شیپور به استادیوم آورده شده بودند. رویستون آیدل‌ویند که در واکنش به قانون محبوبش به شدت مورد تحقیر قرار گرفته بود، بلافاصله استعفا داد تا حتی هواداران ماداگاسکار که بازی فینال را واگذار کرده بودند، تا صبح به جشن و پای‌کوبی بپردازند.

ظهور علامت شوم

احتمالا بدنام‌ترین فینال جام جهانی در چند قرن اخیر، بازی ایرلند و بلغارستان در سال ۱۹۹۴ است که در دارتمور¹⁷Dartmoor انگلستان برگزار شد. پس از اتمام مسابقه در جشن پیروزی هواداران ایرلند خشونت بی‌سابقه‌ای رخ داد. طی آن حادثه هواداران لرد ولدمورت¹⁸Lord Voldemort به جادوگران حاضر در محل حمله‌ور شدند و همچنین چند تن از مشنگ‌های محلی را ربوده و مورد شکنجه قرار دادند. پس از چهارده سال علامت شوم بر آسمان آن منطقه پدیدار شد که موجب رعب و وحشت گسترده و متعاقب آن زخمی و مجروح شدن عده‌ی زیادی از جادوگران شد. پس از آن واقعه کنفدراسیون بین‌المللی کوییدیچ، وزارت سحر و جادو را به دلیل عدم اتخاذ تمهیدات امنیتی مناسب علیرغم وجود تمایلات گسترده به مکتب اصالت نژاد در انگلستان، به شدت مورد سرزنش قرار داد. همچنین رویستون آیدل‌ویند برای مدت کوتاهی خانه‌نشینی را رها کرد تا تنها این جمله را به روزنامه‌ی پیام امروز¹⁹Daily Prophet بگوید: «قانون ممنوعیت ورود چوبدستی به ورزشگاه‌ها دیگه خیلی هم احمقانه به نظر نمیاد، درسته؟»

جام‌های جهانی کوییدیچ از سال ۱۹۹۰ تا سال ۲۰۱۴

۱۹۹۰

کانادا ۲۷۰ – اسکاتلند ۲۴۰

پایانی ناامیدکننده برای اسکاتلند در زمانی رخ داد که جستجوگر این تیم هکتور لامونت²⁰Hector Lamont با فاصله‌ای میلیمتری گوی زرین را از دست داد. او در مصاحبه‌ی پس از بازی، پدرش استابی لامونت²¹Stubby Lamont را برای اینکه انگشتان درازتری برای او به ارث نگذاشته به طور جدی مورد سرزنش قرار داد.

۱۹۹۴

ایرلند ۱۷۰ – بلغارستان ۱۶۰

مسابقه‌ی فینال در آن سال به طور کامل تحت‌الشعاع اتفاقات بیرون از زمین قرار گرفت. دریافت تماشایی گوی زرین توسط جستجوگر جوان تیم بلغارستان ویکتور کرام²²Viktor Krum مایه‌ی مباهات تیم بلغارستان شد اما برای بردن مسابقه کافی نبود.

۱۹۹۸

مالاوی ۲۶۰ – سنگال ۱۸۰

فینال آن سال دومین فینال تمام آفریقایی در تاریخ کوییدیچ بود. به دنبال اغشاشات سال ۱۹۹۴ تهمیدات امنیتی در این مسابقه بیش از هر زمان دیگری بود. وقتی که شگونه‌های تیم سنگال، یومبوها²³Yumbo در بیرون از زمین بازی دستگیر شدند، تیم سنگال قصد انصراف از ادامه مسابقه را داشت. یومبوها که نوعی جن خانگی آفریقایی هستند، در لحظه‌ی بازداشت بسیار معقول و منطقی رفتار کردند اما پس از آزادی در واکنش به دستگیر شدنشان، تمام مواد غذایی موجود در شعاع ۱۶ کیلومتری محل مسابقه را ربودند و در تاریکی شب ناپدید شدند.

۲۰۰۲

مصر ۴۵۰ – بلغارستان ۳۰۰

فینال سال ۲۰۰۲ بار دیگر صحنه‌ی یک شکست سنگین برای تیم بلغارستان بود. جستجوگر برجسته‌ی تیم مصر راویه زغلول²⁴Rawya Zaghloul در رقابت با ویکتور کرام او را به سختی شکست داد و موفق به دریافت گوی زرین شد تا پس از پایان مسابقه، ویکتور کرام در حالی اشک می‌ریخت از دنیای کوییدیچ خداحافظی کند.

۲۰۰۶

بورکینافاسو ۳۰۰ – فرانسه ۲۲۰

نتیجه‌ی نهایی فینال آن دوره یک پیروزی دلچسب برای آن کشور کوچک آفریقایی بود. بلافاصله پس از پایان بازی، جستجوگر این تیم جاشوآ سانکارا²⁵Joshua Sankara به سمت وزیر سحر و جادوی بورکینافاسو منصوب شد. البته او تنها دو روز بعد، از این سمت استعفا داد و اذعان داشت که بازی کوییدیچ را به وزارت ترجیح می‌دهد.

۲۰۱۰

مولداوی ۷۵۰ – چین ۶۴۰

مسابقه‌ای جنجالی که سه روز تمام به طول انجامید تا بهترین مسابقه‌ی کوییدیچ قرن لقب بگیرد. کشور کوچک مولداوی همواره تیم‌های قدرتمندی را روانه‌ی مسابقات می‌کند اما امسال به دلیل شیوع آبله‌ی اژدهایی²⁶Dragon Pox در اردوی این تیم، موفق به صعود از مرحله‌ی گروهی نشدند که این امر موجب سرخوردگی هواداران کوییدیچ شد.

جام جهانی کوییدیچ ۲۰۱۴

به نظر می‌رسد که امسال نیز مانند دوره‌های پیشین شاهد یک تورنومنت هیجان‌انگیز خواهیم بود. شانزده کشور حاضر در مرحله‌ی حذفی عبارتند از:

برزیل، بلغارستان، چاد، فیجی، آلمان، هائیتی، ساحل عاج، جامائیکا، ژاپن، لیختن‌اشتاین، نیوزیلند، نیجریه، نروژ، لهستان، ولز و ایالات متحده.

بین تیم‌های شرکت‌کننده در این مرحله، نیجریه و نروژ بالاترین رنک را در اختیار دارند. امسال اولین سالی است که تیم آمریکا مدعی رسیدن به مسابقه‌ی پایانی است. نکته‌ی جذاب این جام، بازگشت تیم بلغارستان به همراه جستجوگر سابقاً بازنشسته‌ی خود ویکتور کرام است. کرام که اصرار دارد پیش از مرگ حداقل یک بار فاتح جام جهانی شود، به این منظور در سن ۳۸ سالگی (که برای یک بازیکن جستجوگر سن بالایی محسوب می‌شود) بار دیگر پا به مسابقات گذاشته است. به دلیل بازگشت این بازیکن محبوب می‌توان انتظار داشت که تیم بلغارستان مورد حمایت هوادارانی باشد که تیمشان از مرحله‌ی گروهی صعود نکرده است.

لیختن‌اشتاین با حذف چین، نائب قهرمان دوره‌ی پیشین در مرحله‌ی گروهی حساسیت‌های بسیاری را در میان هواداران برانگیخته است. شگونه‌ی تیم لیختن‌اشتاین یک شبح غول‌پیکر عبوس با نام هانس²⁷Hans است که هواداران خاص خودش را دارد.

غیر از مواردی که گفته شد هیچ مورد غیرعادی دیگری تا کنون گزارش نشده است. شایعات مبنی بر بکارگیری دوزخیان²⁸Inferi توسط تیم هائیتی به منظور ایجاد رعب و وحشت در میان تیم‌های رقیب، توسط کنفدراسیون بین‌المللی کوییدیچ تحت عنوان شایعات مغرضانه و بی‌اساس تکذیب شد. اتهامات مبنی بر اینکه جستجوگر تیم لهستان بوناونتورا ووجیک²⁹Bonawentura Wójcik در واقع همان جستجوگر معروف تیم ایتالیا لوچیانو وولپی³⁰Luciano Volpi است که تغییر چهره داده، تنها زمانی رد شد که این دو بازیکن تصمیم به برگزاری یک کنفرانس خبری مشترک گرفتند. مربی تیم ولز گوئنوگ جونز³¹Gwenog Jones که زمانی عضو تیم هالی‌هد هارپیز³²Holyhead Harpies بوده است، پس از آنکه مربی برزیل خوزه باربوزا³³José Barboza طی مصاحبه‌ای مهاجمان تیمش را «عفریته‌های بی‌استعداد» خطاب کرد، به وی هشدار داد که او را مورد طلسم و نفرین قرار خواهد داد. خوزه باربوزا متعاقبا اعلام کرد که آن قسمت از مصاحبه‌ی او مورد تحریف قرار گرفته است.

شایان ذکر است که بازی‌های افتتاحیه‌ی این مسابقات، ماه آینده در صحرای پاتاگونین³⁴Patagonian برگزار می‌شود.