وزارت جادو رسماً در سال ۱۷۰۷ و با منصوب شدن یولیک گَمپ¹Ulick Gamp به‌عنوان اولین وزیر جادو آغاز به کار کرد*. وزیر جادو به‌صورت دمکراتیک با رأی‌گیری انتخاب می‌شود، اما چند بار پیش آمده که در مواقع بحرانی این پست بدون رأی‌گیری از مردم به فردی پیشنهاد شده است (اَلبوس دامبلدور چنین پیشنهادی را دریافت کرد و بارها آن را رد کرد). هیچ محدودیتی ثابتی برای مدت دورهٔ خدمت وزیر جادو وجود ندارد، ولی وزیر موظف است حداکثر هر هفت سال یک‌بار انتخابات برگزار کند. معمولاً وزیران جادو بیشتر از نخست‌وزیران ماگل‌ها در پستشان باقی می‌مانند. به‌طورکلی، جامعهٔ جادوگری باوجود گله‌ها و شکایت‌هایی که نسبت به وزیرانش دارد، به‌نحوی از آن‌ها حمایت می‌کند که در دنیای ماگلی به‌ندرت نظیر آن را می‌بینیم. این حمایت احتمالاً به این دلیل است که جادوگران احساس می‌کنند اگر این‌طور به نظر بیاید که خودشان به‌خوبی نمی‌توانند جامعه‌شان را اداره کنند، ممکن است ماگل‌ها دست به مداخله بزنند.

نخست‌وزیر ماگل‌ها هیچ نقشی در انتصاب وزیر جادو ندارد و انتخابات وزیر جادو تنها بین جامعهٔ جادوگری برگزار می‌شود. تمام مسائل مربوط به جامعهٔ جادویی بریتانیا منحصراً توسط وزیر جادو مدیریت می‌شوند و او در ادارهٔ وزارتخانه‌اش صلاحیت انحصاری دارد. ملاقات‌های اضطراری وزیر جادو با نخست‌وزیر ماگل‌ها از طریق تابلوی یولیک گمپ (نخستین وزیر جادو) که در اتاق کار نخست‌وزیر ماگل‌ها در ساختمان شمارهٔ ۱۰ خیابان داونینگ آویزان است، به او اعلام می‌شود.

پای هیچ نخست‌وزیر ماگلی تابه‌حال به وزارت جادو نرسیده است و دلیل آن را دوگِلد مک‌فِیل²Dugald McPhailپای هیچ نخست‌وزیر مشنگی تا به حال به وزارت سحر و جادو نرسیده است و دلیل آن را دوگالد مک‌فیلDugald McPhail (وزیر سحر و جادو طی سال‌های ۱۸۵۸ تا ۱۸۶۵) به صورت خلاصه این‌طور بیان می‌کند: «مغز بیچاره آن‌ها نمی‌تواند آن را درک کند» (وزیر جادو طی سال‌های ۱۸۵۸ تا ۱۸۶۵) خلاصه و مفید این‌طور بیان می‌کند: «مغز فندقیِ ضعیفشون تحملش رو نداره.»

وزیر: یولیک گمپ
دوران وزارت: ۱۷۰۷ تا ۱۷۱۸

گمپ که تا پیش از آن رییس ویزنگاموت³Wizengamot بود، وظیفهٔ دشواری برعهده داشت و می‌بایست جامعهٔ سرکش و وحشت‌زده‌ای را کنترل می‌کرد که خود را با وضع قانون بین‌المللی رازداری وفق می‌دادند. بزرگ‌ترین میراث او تأسیس واحد اجرای قوانین جادویی⁴Department of Magical Law Enforcement بود.

دَمِکلیز رول⁵Damocles Rowle
۱۷۱۸ تا ۱۷۲۶

رول به‌دلیل خطی‌مشی‌اش که «با ماگل‌ها سخت برخورد می‌کرد» انتخاب شد. او که از طرف کنفدراسیون بین‌المللی جادوگران مورد انتقاد قرار گرفته بود، سرانجام مجبور شد از قدرت کناره‌گیری کند.

پرسیوس پارکینسون⁶Perseus Parkinson
۱۷۲۶ تا ۱۷۳۳

سعی کرد لایحهٔ ممنوعیت ازدواج با ماگل‌ها را به تصویب برساند. او برداشت اشتباهی از جو عمومی داشت و جامعهٔ جادوگری که از عقاید ضدماگلی خسته شده و به دنبال صلح بود، در اولین فرصت با رأی‌گیری او را کنار گذاشتند.

اِلدریچ دیگوری⁷Eldritch Diggory
۱۷۳۳ تا ۱۷۴۷

وزیری محبوب که برای اولین‌بار برنامهٔ استخدام آرورها را راه‌اندازی کرد. او در دفترش (بر اثر آبلهٔ اژدها) از دنیا رفت.

اَلبرت بوت⁸Albert Boot
۱۷۴۷ تا ۱۷۵۲

دوست‌داشتنی، اما نالایق. پس از سوءمدیریت شورش گابلین‌ها⁹goblin: در ترجمهٔ کتابسرای تندیس: جن. م. استعفا داد.

بَزِل فلَک¹⁰Basil Flack
۱۷۵۲ تا ۱۷۵۲

وزیری که کوتاه‌ترین دوران وزارت را داشت. فقط دو ماه دوام آورد؛ پس از اینکه گابلین‌ها با گرگینه‌ها متحد شدند، از کارش استعفا داد.

هِسفیستوس گُر¹¹Hephaestus Gore
۱۷۵۲ تا ۱۷۷۰

گُر یکی از اولین آرورها بود. او موفق شد چند شورش را که موجودات جادویی برپا کرده بودند، سرکوب کند، اما تاریخ‌شناسان معتقدند مخالفت او با در نظر گرفتن برنامه‌های توان‌بخشی گرگینه‌ها در نهایت منجر به حملات بیشتری شد. او زندان آزکابان را نوسازی و تقویت کرد.

مکسیمیلیان کراودی¹²Maximilian Crowdy
۱۷۷۰ تا ۱۷۸۱

کراودی که پدر نُه فرزند بود، رهبر کاریزماتیکی بود که چندین گروه اصیل‌زادهٔ افراطی را که برای حمله به ماگل‌ها برنامه‌ریزی می‌کردند، ریشه‌کن کرد. مرگ مشکوک او در دفترش موضوع تعداد زیادی از کتاب‌ها و تئوری‌های توطئه است.

پورتیوس نَچبول¹³Porteus Knatchbull
۱۷۸۱ تا ۱۷۸۹

او به‌صورت محرمانه در سال ۱۷۸۲ از طرف نخست‌وزیر وقت ماگل‌ها، لرد نورث¹⁴Lord North، فراخوانده شد. لرد نورث می‌خواست بداند که آیا او می‌تواند به شاه جرج سوم که تعادل روانی‌اش روزبه‌روز بدتر می‌شد کمک کند یا نه. این خبر به بیرون درز پیدا کرد که لرد نورث به جادوگران اعتقاد دارد و او پس از مطرح شدن رأی عدم اعتماد مجلس، مجبور به استعفا شد.

آنکچوئس آزبرت¹⁵Unctuous Osbert
۱۷۸۹ تا ۱۷۹۸

از نظر عموم مردم، او بیش از حد تحت‌تأثیر اصیل‌زاده‌های ثروتمند و اشرافی بود.

آرتمیزیا لافکین¹⁶Artemisia Lufkin
۱۷۹۸ تا ۱۸۱۱

اولین وزیر جادوی زن. واحد همکاری بین‌المللی جادویی را راه‌اندازی کرد و در دورهٔ وزارتش با لابی‌های فراوان موفق شد میزبانی جام جهانی کوییدیچ را برای بریتانیا بگیرد.

گروگِن استامپ¹⁷Grogan Stump
۱۸۱۱ تا ۱۸۱۹

یک وزیر جادوی بسیار محبوب. او که طرفدار پروپاقرص کوییدیچ (تیم تاتشیل تورنِیدوز¹⁸Tutshill Tornados: در لغت: تورنادوهای تاتشیل. تاتشیل روستایی کوچک در جنگل دین انگلستان و کنار رود وای است که جی.کی.رولینگ کودکی‌اش را در آن گذرانده است. م.) بود، واحد بازی‌ها و ورزش‌های جادویی را راه‌اندازی کرد و توانست تنظیم قانون جانوران و موجودات جادویی را که مدتی طولانی محل مناقشه بود، با موفقیت به انجام برساند.

جوزفینا فلینت¹⁹Josephina Flint
۱۸۱۹ تا ۱۸۲۷

هنگامی که به قدرت رسید نشان داد گرایش ضدماگلی خطرناکی دارد. از فناوری‌های جدید ماگل‌ها مثل تلگراف بیزار بود و ادعا می‌کرد این فناوری عملکرد مناسب چوب‌دستی‌ها را مختل می‌کند.

آتِلاین گمبول²⁰Ottaline Gambol
۱۸۲۷ تا ۱۸۳۵

گمبول که وزیری بسیار پیشروتر از اسلافش بود، کمیته‌هایی تشکیل داد تا بر روی قدرت عقل ماگل‌ها تحقیق کنند، چون در آن دوره از امپراتوری بریتانیا به نظر می‌رسید که قدرت مغز آن‌ها از چیزی که برخی جادوگران تصور می‌کردند بیشتر است.

ردولفوس لسترنج²¹Radolphus Lestrange
۱۸۳۵ تا ۱۸۴۱

وزیری واپسگرا که تلاش کرد واحد اسرار را ببندد، اما آن‌ها به او اعتنایی نکردند. در نهایت به علت بیماری استعفا داد که شایعه شده بود به‌دلیل عدم توانایی‌اش در کنارآمدن با فشارهای روحی مقام وزارت است.

هورتِنسیا میلیفوت²²Hortensia Milliphutt
۱۸۴۱ تا ۱۸۴۹

بیش از هر وزیر دیگری قانون تصویب کرد که بسیاری از آن‌ها مفید بودند، اما برخی از آن‌ها نیز خسته‌کننده بودند (اجبار نوک‌تیز بودن کلاه و مواردی ازاین‌قبیل) و در نهایت باعث سقوط سیاسی‌اش شدند.

اِوَنجلین اورپینگتون²³Evangeline Orpington
۱۸۴۹ تا ۱۸۵۵

دوست خوب ملکه ویکتوریا. ملکه هرگز متوجه نشد او ساحره است چه رسد به اینکه بداند او وزیر جادو است. باور بر این است که اورپینگتون در جنگ‌ کریمه²⁴جنگ کریمه به نبردهای بین امپراتوری روسیهٔ تزاری با امپراتوری فرانسه، امپراتوری بریتانیا، پادشاهی ساردنی و امپراتوری عثمانی گفته می‌شود که طی سال‌های ۱۸۵۳ تا ۱۸۵۶ به وقوع پیوست. از آنجا که جنگ در شبه‌‌جزیرهٔ کریمه رخ داد، به آن جنگ کریمه می‌گویند. م. مداخلهٔ جادویی (و غیرقانونی) کرده است.

پریسیلا دوپونت²⁵Priscilla Dupont
۱۸۵۵ تا ۱۸۵۸

دچار نفرتی غیرمنطقی از نخست‌وزیر ماگل‌ها، لرد پالمرستون²⁶Lord Palmerston: هنری جان تمپل، نخست‌وزیر بریتانیا در دو دورهٔ تاریخی از جمله ۱۸۵۵ تا ۱۸۵۸. م. شد، تاحدی که آن‌قدر برای او دردسر درست کرد (تبدیل شدن سکه‌های درون جیب لرد به تخم قورباغه و چیزهایی ازاین‌قبیل) که خودش مجبور به کناره‌گیری از قدرت شد. از قضا، دو روز بعد پالمرستون نیز از طرف ماگل‌ها مجبور به استعفا شد.

دوگِلد مک‌فِیل
۱۸۵۸ تا ۱۸۶۵

وزیری کاربلد و قابل‌اعتماد. درحالی‌که مجلس ماگل‌ها دورهٔ پرآشوبی را پشت‌سر می‌گذاشت، وزارت جادو در دورهٔ آرام و مطلوبی به سر می‌برد.

فَریس اسپَوین «روده‌دراز»²⁷Faris ‘Spout-hole’ Spavin
۱۸۶۵ تا ۱۹۰۳

وزیر جادویی که طولانی‌ترین دورهٔ وزارت را داشت و ضمناً طولانی‌ترین و خسته‌کننده‌ترین سخنرانی‌ها را داشت. او از «ترور نافرجام» (لگد) یک سانتور جان سالم به در ببرد. سانتور مذکور از نقطهٔ اوج جوک بدنام «یه روز یه سانتور و یه شبح و یه دورف می‌رن یه مِیخونه» که اسپَوین تعریف کرده بود، آزرده‌خاطر شده بود. اسپَوین با کلاه و گتر دریابُدها در مراسم خاک‌سپاری ملکه ویکتوریا شرکت کرد و در نتیجه ویزنگاموت با ملایمت به او پیشنهاد کرد که دیگر وقت آن رسیده که کناره‌گیری کند (اسپَوین در هنگام ترک وزارتخانه ۱۴۷ سال داشت).

ونوسیا کریکِرلی²⁸Venusia Crickerly
۱۹۰۳ تا ۱۹۱۲

او دومین آرور سابقی بود که به این مقام می‌رسید و از نظر عموم هم شایسته بود و هم دوست‌داشتنی. کریکرلی در یک حادثهٔ عجیب باغبانی (که با مهرگیاه²⁹Mandrake در ارتباط بود) جانش را از دست داد.

آرچِر اِوِرموند³⁰Archer Evermonde
۱۹۱۲ تا ۱۹۲۳

اِوِرموند که در زمان جنگ جهانی اول ماگل‌ها وزیر بود، با تصویب قانونی اضطراری، ساحره‌ها و جادوگران را از دخالت در آن جنگ منع کرد تا مبادا قانون بین‌المللی رازداری در سطح گسترده‌ای زیر پا گذاشته شود. هزاران نفر قانون او را زیر پا گذاشتند و هر جا که توانستند به ماگل‌ها یاری رساندند.

لورکِن مک‌لِرد³¹Lorcan McLaird
۱۹۲۳ تا ۱۹۲۵

جادوگری بااستعداد اما سیاست‌مداری ضعیف. مک‌لِرد مرد فوق‌العاده کم‌حرفی بود و ترجیح می‌داد از طریق واژه‌های تک‌هجایی و دودهای معنی‌داری که از انتهای چوب‌دستی‌اش درست می‌کرد، ارتباط برقرار کند. او صرفاً به‌دلیل عصبانیت بقیه از رفتارهای عجیب‌غریبش مجبور به استعفا شد.

هکتور فاولی³²Hector Fawley
۱۹۲۵ تا ۱۹۳۹

فاولی که بدون شک به‌دلیل تفاوت بارزش با مک‌لِرد رأی آورد، مردی پرشور و خودنما بود که خطر گِلِرت گریندل‌والد³³Gellert Grindelwald را برای جامعهٔ جادوگری دنیا دست‌کم گرفت. این اشتباه به بهای ازدست‌دادن شغلش تمام شد.

لنارد اسپنسر-مون³⁴Leonard Spencer-Moon
۱۹۳۹ تا ۱۹۴۸

وزیر عاقلی که ابتدا آبدارچی واحد اتفاقات و فجایع جادویی بود با طی مدارج به این سمت رسید. دورهٔ بزرگ و حساسی از درگیری بین‌المللی ماگل‌ها و جادوگران را مدیریت کرد. رابطهٔ کاری خوبی با وینستون چرچیل³⁵Winston Churchill، نخست‌وزیر بریتانیا در دو دوره از جمله جنگ جهانی دوم. م. داشت.

ویلهِمینا تافت³⁶Wilhelmina Tuft
۱۹۴۸ تا ۱۹۵۹

ساحره‌ای بانشاط که در دورهٔ مطلوبی از صلح و رفاه بر کرسی ریاست وزارتخانه تکیه زد.در دورهٔ وزارتش خیلی دیر متوجه حساسیتش به شیرینی فاج با طعم اَلیهاتسی³⁷گیاه الیهاتسی گیاهی جادویی است که برگ‌های آن باعث خندهٔ غیرقابل‌کنترل می‌شود. م. شد و از دنیا رفت.

ایگنِیشوس تافت³⁸Ignatius Tuft
۱۹۵۹ تا ۱۹۶۲

پسر وزیر قبلی. جادوگری افراطی که با بهره‌برداری از محبوبیت مادرش در انتخابات برنده شود. وعده داده بود که برنامه‌ای جنجالی و خطرناک برای پرورش دمنتورها راه‌اندازی کند و در نهایت مجبور به کناره‌گیری شد.

نابی لیچ³⁹Nobby Leach
۱۹۶۲ تا ۱۹۶۸

اولین وزیر جادوی ماگل‌زاده که انتصاب او باعث نگرانی محافظه‌کاران (اصیل‌زاده) شد و بسیاری از آن‌ها به‌نشانهٔ اعتراض از پست‌های دولتی استعفا دادند. او همواره هرگونه دست داشتن در قهرمانی انگلستان در جام جهانی ۱۹۶۶ را تکذیب کرده. پس از ابتلا به یک بیماری مرموز از وزارت کنار کشید (تئوری‌های توطئهٔ زیادی در این زمینه وجود دارد).

یوجینیا جِنکینز⁴⁰Eugenia Jenkins
۱۹۶۸ تا ۱۹۷۵

جنکینز در اواخر دههٔ ۶۰ شورش‌های اصیل‌زادگان را در طول راه‌پیمایی حقوق اسکوییب‌ها با درایت مدیریت کرد، اما کمی بعد با اولین دورهٔ قدرت‌گیری لرد ولدمورت مواجه شد. جنکینز خیلی زود به‌دلیل عدم توانایی کافی برای مقابله با این چالش، از کار برکنار شد.

هرولد مینچوم⁴¹Harold Minchum
۱۹۷۵ تا ۱۹۸۰

از نظر عموم مردی افراطی بود و دمنتورهای اطراف آزکابان را که از قبل زیاد بودند افزایش داد، اما نتوانست جلوی اتفاقی را بگیرد که ظاهراً قدرت‌گیری غیرقابل‌مهار ولدمورت بود.

میلیسِنت بَگنولد⁴²Millicent Bagnold
۱۹۸۰ تا ۱۹۹۰

وزیری بسیار توانمند. به‌دلیل نقض‌های متعدد قانون بین‌المللی رازداری در شب و روزِ بعد از زنده ماندن هری پاتر از حملهٔ لرد ولدمورت، مجبور شد به کنفدراسیون بین‌المللی جادوگران جواب پس دهد. او با گفتن جملهٔ معروفی، خودش را به‌طرز باشکوهی تبرئه کرد: «من بر حق طبیعی‌مان برای جشن گرفتن پافشاری می‌کنم.» جمله‌ای که فریاد و تشویق تمام حاضران را به‌همراه داشت.

کورنیلیوس فاج
۱۹۹۰ تا ۱۹۹۶

سیاست‌مداری حرفه‌ای که بیش از حد دوستدار محافظه‌کاران بود. انکار مداوم این موضوع که خطر لرد ولدمورت کماکان وجود دارد، در نهایت برای او به قیمت شغلش تمام شد.

روفِس اسکریمجور
۱۹۹۶ تا ۱۹۹۷

اسکریمجور سومین آرور سابقی بود که به مقام وزارت رسید و در زمان وزارتش به‌دست لرد ولدمورت کشته شد.

پایِس تیکنِس⁴³Pius Thicknesse
۱۹۹۷ تا ۱۹۹۸

به‌دلیل اینکه در تمام دورهٔ وزارتش تحت طلسم فرمان بود و اصلاً نمی‌دانست که چه‌کار می‌کند، نامش از اکثر اسناد رسمی حذف شده است.

کینگزلی شَکِلبولت⁴⁴Kingsley Shacklebolt
۱۹۹۸ تا به امروز

پس از مرگ لرد ولدمورت بر عملیات دستگیری مرگ‌خواران و حامیان ولدمورت نظارت کرد. او در ابتدا عنوان «سرپرست وزارتخانه» را یدک می‌کشید، اما متعاقباً پس از رأی‌گیری به‌عنوان وزیر انتخاب شد.

* تا پیش از سال ۱۷۰۷، شورای جادوگران بزرگ‌ترین (ولی نه تنها) سازمانی بود که در بریتانیا بر جامعهٔ جادوگری حکومت می‌کرد. اما پس از وضع قانون بین‌المللی رازداری در سال ۱۶۹۲، جامعهٔ جادوگری به یک ساختار حکومتی نیاز داشت که سازمان‌یافته‌تر، متشکل‌تر و پیچیده‌تر از ساختاری باشد که پیش از آن استفاده می‌کردند، تا بتواند پنهانی با جامعه در ارتباط باشد، قوانینش را تنظیم کند و از  آن حمایت کند. در این مطلب تنها از جادوگران و ساحره‌هایی نام برده شده است که تحت عنوان «وزیر جادو» فعالیت داشته‌اند.