من اگه بخوام کتاب ها رو از بهتر به بدتر رده بندی کنم این جوری میشه.
۱. هری پاتر و تالار اسرار: کتاب خوب و کاملی بود و با این که نسبت به سایر کتاب ها کوتاه تر بود، در عین سادگی داستانش باعث گسترش دنیای جادوگری شده بود. معرفی کامل شخصیت مورد علاقم یعنی جینی ویزلی توی این کتاب یکی از علت هایی بود که اونو توی رتبه اول گذاشتم. نزدیک ترین فیلم سینمایی به کتاب ها هم اقتباس از همین کتابه.
۲. هری پاتر و محفل ققنوس: طولانی ترین کتاب مجموعه هری پاتر که توی ایران در سه جلد منتشر شد هیجان انگیز ترین نسخه کتاب ها بود. خیلی از شخصیت های جدید مثل لونا لاوگود یا زاخاریاس اسمیت توی این کتاب معرفی شدن. در ضمن اشخاصی مثل نویل و جینی هم توی این کتاب به اوج شخصیت پردازی خودشون رسیدن. این کتاب به غیر از لرد ولدمورت آنتاگونیست منفور تری به نام دلورس آمبریج داشت. همین طور به شکل جزئی تر با وزارت سحر و جادو آشنا شدیم. واقعا متاسفم که بین فیلم ها ناقص ترین اقتباس از این کتاب صورت گرفته.
۳. هری پاتر و زندانی آزکابان: این کتاب تنها کتابیه که ولدمورت به طور مستقیم و غیر مستقیم داخلش حضور نداره. بهترین پیچش داستانی هم به نظر من توی همین داستان درباره سیریوس بلک بود. قهرمانی کوییدیچ رو هم توی این داستان شاهد بودیم که متاسفانه توی فیلم ها بهش اشاره هم نشده بود.
۴. هری پاتر و جام آتش: این کتاب یه کتاب مسابقه ای بود. اولش که جام جهانی کوییدیچ و بعدش هم جام سه جادوگر. توی این کتاب جهان جادوگری خیلی وسیع تر شد و فهمیدیم که جادوگران در سراسر دنیا زندگی می کنن. توی کتاب فرزند نفرین شده فهمیدیم اتفاقات جام آتش توی سرنوشت جنگ هاگوارتز تاثیر به سزایی داشته.
۵. هری پاتر و یادگاران مرگ: شاید میگید چرا این قدر رتبه این کتاب پایینه. علتش شروع داستانه. شروع این داستان تا نیمه هاش (تا قبل از فرار از عمارت مالفوی) بر خلاف داستان های قبل ما رو خیلی شگفت زده نمیکنه. بخش عروسی بیل و فلور زیادی بهش پرداخته شده بود. اما بازم نمیشه گفت این کتاب، کتاب بدیه. پایان حماسی این کتاب، بهترین پایانی بود که می تونستیم ببینیم. پایانی که متاسفانه توی فیلم به بدترین شکل ممکن به تصویر کشیده شده بود.
۶. هری پاتر و سنگ جادو: کتاب سنگ جادو بود که من رو با دنیای جادوگری آشنا کرد. کتاب بخش های به یاد موندنی زیادی داشت. ورود هاگرید. کوچه دیاگون. دراکو مالفوی. نوربرت. پروفسور کوییرل. ولی از همه اینا بگذریم کتاب ایراداتی هم داشت. می تونستیم اول این کتاب مرگ پدر و مادر هری پاتر رو بخونیم. موانع پایانی داستان هم (به جز اون شطرنجه) هیچ خلاقیتی نداشت و واقعا مزخرف بود.
۷. هری پاتر و شاهزاده دورگه: اول از همه بگم که این کتاب هم عالی بود. ما توی مجموعه هری پاتر کتاب بد نداشتیم. شاید مشکل از من بوده که از این کتاب خوشم نیومده. داستان به جز معرفی جان پیچ ها کار دیگه ای رو نمی خواست انجام بده. بخش هایی که به دراکو مربوط بودن می تونست بهتر و با احساس تر باشه. (البته شاید قبل از خوندن این داستان پایانش رو می دونستم نظرم اینه.)
* – هری پاتر و فرزند نفرین شده: این کتاب همون طور که می دونید توسط خانم رولینگ نوشته نشده و ایراداتی هم داره. ولی این کتاب رو نباید با کتاب های قبلی مقایسه کنیم. چون نوزده سال بعد از یادگاران مرگ اتفاق می افته، نمایشنامه است و حال و هوای متفاوتی داره. البته بعضی از ویژگی هاش پاترهد ها رو عصبانی می کنه. شخصیت پردازی آلبوس و اسکورپیوس عالیه و نقصی نداره. ولی حفره های داستانی و مشکلاتی هم داره. به شخصیت ها مثل رون، جیمز سیریوس و لی لی لونا اصلا پرداخته نشده. تدی لوپین هم که اصلا اشاره ای هم بهش نشد. دانش آموزان هاگوارتز هم مثل سابق قابل توجه نیستن. دلفی آنتاگونیست خوبیه و میتونه داستان رو پیش ببره. دنیای تاریکی که باحضور ولدمورت دیدیم فوق العاده بود. می تونم بگم یکی از بهترین بخش های دنیای جادوگری رو اون جا شاهد بودیم. این نمایشنامه در بخش اجرای تئاتر افتضاح عمل کرده بود و من آرزو می کنم هیچوقت این ویدیو ها رو ندیده بودم. بازیگر ها، فضای طنز، کارگردانی، هرماینی و رز سیاه پوست (این درسته آخه بعد از دیدن اما واتسون در نقش هرماینی ما یه هرماینی سیاه پوست ببینیم؟) از نکات افتضاح تئاتر بودن.
خب. این نظر من بود که یکم طولانی شد. اگه میشه شما هم نظرتون رو بگین.