شاید در کل جادوگران با جامه‌ای با رنگ‌های بنفش و سبز، و اغلب ترکیب هر دو، در جامعه‌ی مشنگ‌ها ظاهر شوند. اما این تنها یک قانون نانوشته است و مطابق با هیچ التزامی نیست. اعضای بسیاری از جامعه‌ی جادوگری ترجیح می‌دهند وقتی در اطراف دنیای مشنگ‌ها هستند رنگ‌های مورد علاقه‌شان را بپوشند، یا مشکی بپوشند که رنگی کاربردی است، خصوصاً هنگام مسافرت در شب.

قانون بین‌المللی رازداری برای پوشش جادوگران و ساحره ها در اماکن عمومی دستورالعمل‌های روشنی تعیین کرده است.

جادوگران و ساحره‌ها، هنگام رفت و آمد میان مشنگ‌ها، پوششی کاملاً هماهنگ با استاندارد مشنگ‌ها خواهند داشت که تا حد ممکن مطابق با مد روز باشد. لباس باید مناسب شرایط آب و هوایی، ناحیه‌ی جغرافیایی و موقعیت باشد. هیچ لباسی با تغییر یا تعدیل شخصی نباید جلوی مشنگ‌ها پوشیده شود.

با وجود این دستورالعمل‌های شفاف، یکی از رایج ترین نقض‌های قانون بین‌المللی رازداری از بدو ایجاد آن، تخلف در پوشش بوده است. همیشه نسل‌های جوان نشان داده‌اند که به طور کلی اطلاع بیشتری از فرهنگ مشنگ‌ها دارند؛ در کودکی، آزادانه در میان همتایان مشنگ خود رفت و آمد می‌کنند؛ بعدها که وارد مشاغل جادویی خود می‌شوند، ارتباط با لباس عادی مشنگی دشوارتر می‌شود. تغییر سریع مدها در دنیای مشنگ‌ها، در کمال ناامیدی از دست اکثر جادوگران و ساحره‌های پیرتر خارج می‌شود؛ در دوران جوانی یک جفت شلوار جلف رنگی می‌خرند، و پنجاه سال بعد به دلیل اهانت بزرگ در یک مراسم خاکسپاری مشنگی اذیت می‌شوند و به ویزنگاموت احضار می‌شوند.

وزارت سحر و جادو همیشه این قدر سختگیر نیست. در روزی که خبر ناپدید شدن ولدمورت در پی زنده ماندن هری پاتر از طلسم کشنده همه‌جا پخش شد، یک روز عفو عمومی اعلام شد. همچین هیجان باعث شد جادوگران و ساحره‌ها به خیابان ها بریزند و با لباس‌های سنتی خودشان ظاهر شوند، که این لباس‌ها ظاهراً از عمد یا به‌صورت ناخودآگاه نماد جشن و شادی‌شان شده است.

تعدادی از اعضای جامعه‌ی جادوگری تمام تلاش خود را می‌کنند تا محدودیت‌های تبصره‌ی مربوط به لباس‌ها را در قانون رازداری رفع کنند. یک جریان حاشیه‌ای که نام خود را «گروه واسپاری زیرشلواری» (گ.و.ز)¹Fresh Air Refreshes Totally (F.A.R.T.) (به ریاست آرشی آیمسلو²Archie Aymslowe) گذاشته، ادعا دارد که شلوارهای مشنگی باعث ایجاد مانعی بر جریان جادویی افراد می‌شود و با وجود اخطارهای فراوان، اصرار دارند که به جای شلوار مشنگی باید در مجامع عمومی، ردا پوشیده شود (امروزه، مشنگ‌ها این گروه را اعضای یکی از فرقه‌ها تلقی می‌کنند). در موارد نادری هم دیده شده که بعضی از جادوگران، از عمد لباس‌های خنده‌دار مشنگ‌ها را به تن می‌کنند؛ مانند پوشیدن یک پارچه‌ی زمخت فرسوده با یک کلاه و کفش های فوتبالی. (مشنگ‌ها این افراد را به دید دانش‌آموزانی پررو و بی‌پروا نگاه می‌کنند.)

روی هم رفته، سبک لباس جادوگران همچنان خارج از مُد باقی مانده است. البته تغییرات جزئی مانند استفاده از لباس به جای جامه‌های بلند در آن به‌وجود آمده است. لباس معمول جادوگری شامل جامه‌های ساده، کلاه نوک‌تیز سنتی یا بدون نوک است که همیشه در مراسم ویژه‌ای مانند مهمانی‌های رقص، عروسی یا مجالس ختم پوشیده می‌شود. لباس بانوان عموماً بلند است. با نگاهی به قرن هفدهم، زمانی که جادوگران از دید بقیه مخفی شدند، می‌توان گفت لباس جادوگران مرد از آن زمان تا به حال تغییری نکرده است. پایبندی دائم آنها به پوشیدن سبکی از لباس‌های از مد افتاده، به مثابه باقی ماندن آنها در دوران قدیم و غرور و افتخار به گذشته است.

با گذر زمان، حتی کسانی که از مشنگ‌ها متنفر بودند، باز هم لباسی شبیه لباس آنها به تن می‌کردند، که در عمل به‌طرز غیر قابل انکاری با جامه‌ی جادوگران مقایسه می‌شود. ضدمشنگ‌ها اکثراً تلاش می‌کردند برتری خود را با پوشیدن لباس خارج از مد روز یا بسیار شیک و مجلسی نشان دهند.