این شعر نوشته‌ای از جی.کی.رولینگ است که چیستانی از فصل چهارم بازی ویدیویی «کتاب وردها» است. این بازی بر اساس یکی از کتاب‌های درسی هاگوارتز به همین اسم و اثر میراندا گاسهاک است. ترجمه‌ی این شعر را می‌توانید در ادامه بخوانید.

مرکز دنیای جادوگری

جوانی بود جادوگر که نامش بود او مورگِن¹Morgan
رئیسش گفت: «ای مورگن، برو تو صید کن گورگِن!²گورگن یا گورگون موجودی افسانه‌ای از اساطیر یونان و هیولای مؤنثی است که هر کس به چشم‌هایش نگاه می‌کرد تبدیل به سنگ می‌شد. م.
ولی پست است آن موجود
تدبّر کن، نبینش زود
به کاری گیر مغزت را که کارایی شود ممکن!»

ولی گورگن از آن سو بود بسی باهوش و دهشتناک
(دو چیزی که از آن مورگن بدون بهره باشد پاک)
فقط با یک نظر در دم
کند او سنگ هر آدم
و آدم پیکره گردد و ماند تا ابد بر خاک

به او گفتند یارانش که «اول، مورگ، طرحی کار!»
ولی او بیش از هر کاری، از اندیشه ببود بیزار!
«هیاهوتان بسی بی‌خود
بَرَم یک بقچه‌ای با خود
به دام اندازمش بی آنکه نفرینش کنم دیدار!»

بکوشید مورگ دزدانه ز پشت سر کند حمله
ولی از نکته‌ای کوچک شده بود غافل او جمله
که آیینه شده ایجاد
عقب دیدن کند امداد
پس آن وقتی که مورگ آمد، بدید گورگن به این حیله

به آیینه نظر کردند، هم اهریمن و هم مورگن
دو جفت دیده به هم برخورد (چشِ مرد و چشِ گورگن)
نشد فریادش او تکمیل
به سنگی مورگ شد تبدیل
و هرگز برنگشت از آن، ابد شد پیکری سنگن

مگر گورگن چه بیشتر بود و زو مورگن چه فقدان بود؟
چه حُسنی گورگن افزون بود (اگرچه مورگ کودن بود)
چه باید بود گر خواهی که این عمرت به جا ماند؟
چه خصلت‌ها بباید داشت که مرگ جان تو نستاند؟