یکی از سؤالاتی که معمولاً مطرح می‌شود این است که اگر به یک ماگل¹Muggle: در ترجمهٔ کتابسرای تندیس: مشنگ. م. مواد اولیهٔ مناسب و یک کتاب معجون‌سازی داده شود، آیا قادر خواهد بود که معجونی جادویی درست کند یا خیر. پاسخ، متأسفانه، منفی است.

همیشه یک سری حرکات چوب‌دستی لازم است تا معجون تهیه شود (اینکه صرفاً مگس مرده و سریشک را داخل ظرفی که بالای آتش آویزان است بریزید نتیجه‌اش چیزی جز یک سوپ بدمزه و البته سمی نمی‌شود).

برخی از معجون‌ها اثری مشابه وردها و افسون‌ها دارند، اما تعداد محدودی از آن‌ها (مانند معجون پالیجوس²Polyjuice Potion: در ترجمهٔ کتابسرای تندیس: معجون مرکب پیچیده. م. و فیلیکس فِلیسیس³Felix Felicis) اثراتی دارند که به هیچ طریق دیگری قابل‌دستیابی نیستند. به‌طورکلی ساحره‌ها و جادوگران برای رسیدن به هدف موردنظرشان ساده‌ترین یا راضی‌کننده‌ترین روش را ترجیح می‌دهند.

معجون‌سازی برای افراد بی‌حوصله مناسب نیست. همچنین تأثیری را که معجون‌ها می‌گذارند به‌سختی می‌توان خنثی کرد و این کار تنها از دست یک معجون‌ساز خبرهٔ دیگر برمی‌آید. این شاخه از جادو دارای رمز و رازهای خاصی است و به همین دلیل منزلت اجتماعی خاصی به‌همراه دارد. همچنین سروکار داشتن با موادی که به‌شدت خطرناک هستند وجهه‌ای منفی به معجون‌ساز می‌دهد. در نظر عموم جامعهٔ جادویی، یک متخصص معجون‌سازی شخصیتی غرق در تفکر دارد و احساساتش دیر برانگیخته می‌شود: در واقع، اسنیپ⁴Snape شخصیتی کاملاً مطابق با این تصویر کلیشه‌ای‌ دارد.

نظر جی.کی.رولینگ:

در مدرسه به شیمی کمتر از همهٔ درس‌ها علاقه داشتم و در اولین فرصتی که توانستم آن را کنار گذشتم. طبیعتاً زمانی که داشتم فکر می‌کردم دشمن بزرگ هری پاتر، سوروس اسنیپ⁵Severus Snape، باید چه درسی را تدریس کند، به این نتیجه رسیدم که آن درس باید معادل جادویی شیمی باشد. عجیب این است که مقدمه‌ای که اسنیپ برای درسش می‌گوید به نظرم خیلی جذاب است («می‌تونم یادتون بدم یه بطری شهرت بسازین، افتخار دم کنین و حتی روی مرگ درپوش بذارین…»⁶هری پاتر و سنگ جادو – فصل هشتم: استاد معجون‌سازی. م.). ظاهراً بخشی از وجود من هم مثل اسنیپ معجون‌سازی را خیلی جذاب می‌دانست و حقیقتاً هر وقت که معجونی در کتاب‌ها خلق می‌کردم و برای مواد اولیه‌اش تحقیق می‌کردم، لذت می‌بردم.

بسیاری از اجزای معجون‌ها و نوشیدنی‌هایی که هری برای اسنیپ درست می‌کرد، واقعاً وجود دارند (یا زمانی باور مردم بر این بوده که وجود دارند) و خواصی را که من در کتاب‌ها برای آن‌ها تعریف کرده‌ام واقعاً دارند (یا تصور می‌شده داشته‌اند). برای مثال، مرزنگوش کوهی واقعاً خاصیت التیام‌بخشی دارد (این گیاه ضدالتهاب است، گرچه توصیه نمی‌کنم برای آزمایش‌کردن آن خود را نیش‌پاره⁷Splinching: جا ماندن بخشی از اعضای بدن هنگام غیب‌نوردی (غیب و ظاهر شدن). م. کنید). سنگ پادزهر نیز واقعاً توده‌ای است که از داخل شکم حیوان بیرون آورده می‌شود و واقعاً باور مردم بر این بوده که نوشیدن آبی که یک سنگ پادزهر داخل آن باشد، می‌تواند مسمومیت را از بین ببرد.