اگر از نشریات کم‌تیراژی همچون طفره‌زن¹Quibbler صرف نظر کنیم، می‌توان گفت که در تمام بریتانیا تنها یک روزنامه‌ی جادویی درست و حسابی وجود دارد، روزنامه‌ی پیام امروز²Daily Prophet. دفتر مرکزی­ این روزنامه در کوچه‌ی دیاگون قرار دارد و هر روز صبح توسط پست جغدی تقریباً برای تمام خانه‌های جادوگری در سرتاسر بریتانیا ارسال می‌شود. جادوگران پس از دریافت روزنامه، مبلغ آن را در کیسه‌ی کوچکی که به پای جغد بسته شده می‌اندازند. در مواقعی که اتفاقات جالب یا هیجان‌انگیزی (مثل پرواز بدون مجوّز فورد آنجلیای پدر رون ویزلی³Ron Weasley بر فراز بریتانیا) رخ می‌دهد، روزنامه‌ی پیام امروز به صورت فوری یک نسخه‌ی عصر هم منتشر می‌کند.

روزنامه‌ی پیام امروز را نمی‌توان به طور کامل یک رسانه‌ی بی‌طرف به حساب آورد و متاسفانه گهگاه شاهد گزارش‌هایی جنجالی و مغرضانه از جانب خبرنگارانی همچون ریتا اسکیتر⁴Rita Skeeter معروف در این روزنامه بوده‌ایم. این بنگاه خبریِ به ظاهر مستقل، تا به امروز در چندین برهه‌ی زمانی تحت فشار وزارت­ سحر و جادو و یا جریان‌های پرنفوذ، اقدام به مخفی‌کاری و سانسور خبر کرده است. با دقیق شدن در نام این روزنامه می‌توان به انگیزه‌ی اصلی صاحبان آن پی برد، در زبان انگلیسی واژه‌ی Prophet مانند کلمه‌ی Profit (به معنی سود و منفعت) تلفظ می‌شود.

شاید برایتان جالب باشد که مدتی ایده‌ی خلق یک روزنامه‌ی جادویی در ذهن من بود که اخبار اتفاقات دنیای جادوگری را پیش از وقوعشان منتشر می‌کرد.

جامعه‌ی جادوگری اساساً تمایلی به شنیدن اخبار مرتبط با دنیای سیاست ندارد، البته باید گفت که این موضوع باعث نشده که پیام امروز دارای خط مشی سیاسی نباشد. جادوگران ­به عنوان یک جامعه‌ی کوچک، متمایز و گاهاً محصور، عموماً به شنیدن اخبار عامیانه تمایل دارند. خبرهایی نظیر: نتایج لیگ کوییدیچ⁵Quidditch، اینکه چه افرادی به دلیل نقض قانون بین‌المللی رازداری به دردسر افتاده‌اند، چه قانون دست و پاگیری توسط اداره‌ی سواستفاده از محصولات مشنگی⁶Muggle Artefacts تصویب شده است، یا اینکه کنسرت سلستینا واربک⁷Celestina Warbeck و یا گروه خواهران عجیب⁸Weird Sisters در چه زمانی برگزار می‌شود.

در حالیکه دنیای مشنگ‌ها به شکلی روزافزون به شبکه‌ی اینترنت وابسته می‌شود، به نظر می‌رسد که جامعه‌ی جادوگری همچنان به همان شیوه‌ی سنّتی نشر اخبار یعنی روزنامه‌ی چاپی وفادار خواهد ماند. البته اگر که روزنامه‌های مشنگی نیز حاوی عکس‌های متحرّک بودند، احتمالاً می‌توانستند فروشی مشابه روزنامه‌های جادوگری داشته باشند.